Tentoonstelling over (t)huislozen: 'Van kapotte sokken tot kunstwerken'

Tentoonstelling

Het doel van het Amsterdam Museum is om met de tentoonstelling dak- en thuislozen op een andere manier af te beelden. "Als het gaat over dak- en thuislozen zie je vaak het standaard beeld van een zwerver die drugs gebruikt onder een brug. Maar het probleem is veel groter dan dat", vertelt de curator. Het aantal dak- en thuislozen is in Amsterdam toegenomen tot 17.000 mensen. "Dat zijn ook mensen die geen vaste plek hebben voor zichzelf en dus slapen bij mensen binnen hun netwerk. Dat heeft allerlei gevolgen voor de rest van je leven", vertelt Maat.

Voor de tentoonstelling is het museum in gesprek gegaan met dertien ervaringsdeskundigen die dak-of thuisloos zijn of zijn geweest. "Het doel was om deze mensen een gezicht te geven", vertelt de curator. Er hangt dan ook niet alleen maar kunst in de tentoonstelling. "Er zijn ook sokken te zien die iemand helemaal kapot heeft gelopen. Dit kwam door het aantal kilometers dat hij elke dag moest afleggen", legt Maat uit.

Persoonlijke verhalen

Één van deze ervaringsdeskundigen is Georgie. Diens werken hangen in het museum. Georgie werd op diens 17e dakloos door een onveilige thuissituatie. "Ik heb geluk gehad met mijn fijne netwerk waardoor ik nooit echt dakloos ben geworden, maar ik was wel thuisloos", vertelt Georgie.

Diens werken in de tentoonstelling bestaan uit vier portretten van mensen in machtposities: "Deze mensen gaven mij de schuld van mijn thuisloosheid, ze hebben me niet geholpen om mijn situatie te verbeteren." Georgie geeft aan dat diens omgeving ervoor heeft gezorgd dat ze thuisloos werd: "Mensen hebben zich niet hard gemaakt voor mijn veiligheid als kind."

Volgens Georgie stapelen de problemen zich alleen maar op als je thuisloos wordt: "Je krijgt geen brieven, want je hebt geen postadres. En je kan bijvoorbeeld ook geen DigiD aanvragen. Niemand leert je ook hoe je moet overleven als je geen thuis hebt en hoe je uit die bureaucratische molen komt." Een andere ervaringsdeskundige werd letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd door de overheid: "Zonder woonadres kan je geen uitkering aanvragen, daar heb je een briefadres voor nodig. De gemeente neemt lang de tijd om dit verzoek te beoordelen, in die tijd zit je gewoon nog op straat. Vandaar dat je zijn verhaal ook in een kastje op de muur kan lezen", vertelt de curator.