Kinderen met lichamelijke beperking sporten te weinig: is de sportpoli een oplossing?

'Geen prioriteit'

"Het begint bij onbekendheid", legt Vergeer uit. "Ouders en kinderen zijn vaak met andere dingen bezig, waardoor sport geen prioriteit krijgt. Ze weten wel dat het belangrijk is, maar met alle medische afspraken en zorgen zit hun hoofd vol." Uit onderzoek blijkt dat slechts 30% van de kinderen met een beperking regelmatig sport.

Er zijn verschillende drempels voor de kinderen, vertelt Vergeer: "Kinderen met een handicap moeten zich eerst afvragen: wat kan ik eigenlijk? En dan heb je vaak ook nog speciaal materiaal nodig, zoals een rolstoel of prothese. Voor kinderen met een chronische aandoening zijn er weer andere vragen. Stel, je hebt een hartafwijking en mag je hartslag niet te veel laten stijgen. Welke sporten zijn dan veilig?" Daarnaast worstelen ze met onzekerheden over eventuele geschikte verenigingen: "Snappen ze daar wel wat ze met mij aan moeten? Wat als ik veel vragen krijg?" Dit soort twijfels maken dat gezinnen het sporten vaak uitstellen.

Sportpoli's

Hier komt Vergeer's initiatief in beeld. "Bij onze sportpoli's in ziekenhuizen komen kinderen langs, vaak via doorverwijzing van een arts. Samen met het kind en gezin bespreken we wat ze leuk vinden, wat logistiek haalbaar is en of ze met andere kinderen met een beperking willen sporten. Vervolgens zoeken we een passende vereniging en begeleiden we het gezin tijdens de eerste trainingen." De aanpak is persoonlijk en zorgvuldig. "We stellen trainers gerust, regelen eventueel sportmateriaal en monitoren of het kind zich op zijn plek voelt. Het doel is simpel: we nemen ze bij de hand en laten niet meer los."

Sophie (10) moest bijvoorbeeld stoppen met voetbal vanwege haar hartaandoening. "We hebben samen gezocht naar een alternatieve sport en haar begeleid naar een volleybalvereniging. Daar sport ze nu met haar beste vriendinnetje en voelt ze zich weer onderdeel van een team", vertelt Vergeer.

Toekomstplannen

Met acht sportpoli’s in academische kinderziekenhuizen en duizend kinderen op weg geholpen, is de impact van de poli's al groot. Toch is Vergeer nog niet klaar. "We willen uitbreiden naar revalidatiecentra, scholen en meer ziekenhuizen. Hoe meer kinderen we kunnen helpen, hoe beter." Daarnaast benadrukt ze dat er nog werk aan de winkel is. "Veel artsen zijn niet op de hoogte van ons initiatief, terwijl het helemaal niets kost. Het is belangrijk dat dit beter bekend wordt binnen de zorg."

Dankzij de inspanningen van de ex-paralympiër krijgen kinderen met een beperking weer toegang tot de wereld van sport. En daarmee, zoals Vergeer zegt, "de kans om lid te zijn van een club, vrienden te maken en gewoon plezier te hebben."