Turkije haalt steeds vaker uitbehandelde patiënten op uit Nederland

“Het zijn mensen die ernstige onderliggende aandoeningen hebben. Ze liggen dan weken op de IC en artsen concluderen dan: we hebben er alles aan gedaan, maar er is gewoon geen uitzicht op herstel”, vertelt NOS-redacteur Gulsah Ercetin in het NOS Radio 1 Journaal. Zij heeft met verschillende artsen en familieleden gesproken over de situatie. “Dat is precies het moment dat deze families, vaak Turkse-Nederlanders, kijken naar alternatieven. In Turkije zijn er mogelijkheden om langer door te gaan op de IC’s.”

Opgehaald

“Ook al zijn de mensen zo ziek, ze worden toch door behandeld. Turkije is sinds het begin van corona begonnen met het ophalen van deze mensen. Je zou denken: het is nu wat rustiger in ziekenhuis en dat ze zouden stoppen, maar dit jaar zijn er mensen ook weer opgehaald”, vertelt Ercetin. “Er is ook een Marokkaans-Nederlands baby’tje opgehaald. Normaal zou je denken: Turkse-Nederlanders gaan dan naar Turkije. Het gaat wel door, het is meer dan alleen corona. Er zitten patiënten tussen die ernstig ziek zijn, uitbehandeld zijn hier en dan vragen ze hulp aan Turkije. Ze worden dan opgehaald.”

Turkije

Waarom geeft Turkije dan gehoor aan deze oproepen? “Turkije zien de Turken in Europa als hun eigen burgers, als hun eigen onderdanen. Zij geloven ook heel erg in de cultuur dat god bepaalt wanneer je overlijdt, niet de arts”, legt Ercetin uit. “Wat opvallend is hieraan, is dat de president Erdogan twee dagen geleden nog het hier over had. Hij zei: in Nederland en Duitsland bepalen artsen dat er niks meer aan te doen is. Zo werkt het niet. Wij halen de mensen op en in Turkije wordt je door behandeld.”

“Hij maakt er een politiek ding van: wij zijn er voor jullie, wij zijn er altijd voor jullie. Het komt weleens voor dat iemand dan wel wakker wordt. Dat wordt dan gepresenteerd als een heel wonderlijk verhaal. Dat is het ook wel, maar dat zorgt wel voor botsingen hier. Mensen kijken naar de Turkse televisie, die zijn dan zo’n voorbeeld en denken: wat nou als dit mij overkomt?”

Artsen

“Ik heb verschillende Nederlandse artsen gesproken en wat je vooral merkt in de grote steden is dat sommige het een zorgelijke ontwikkeling noemen. Soms is er gewoon wantrouw. Families hebben dan het gevoel dat er niet alles aan is gedaan om die persoon te redden. Als ze dan voorbeelden zien, dan denken ze: zie je nou wel? Het creëert alleen maar meer wantrouwen. Artsen worstelen daar wel mee.”

Werkgroep

Nu komt er dus een werkgroep van De Nederlandse Vereniging voor Intensive Care (NVIC). “Er zijn al allerlei initiatieven binnen de NVIC om te kijken naar de interculturele zorg. Alleen de voorman, Iwan van der Horst, zegt: dit is de nieuwe werkelijkheid. Er zijn steeds meer patiënten met een niet-westerse achtergrond en wij artsen kijken vaak toch met een andere bril naar zo’n situatie. Wij moeten misschien als arts ook proberen te begrijpen hoe de familie naar zo’n situatie kijkt. Ook artsen moeten hier wat mee, zegt hij”, vertelt Ercetin. “Ze hebben nu dus een werkgroep opgericht. Ze gaan naar verschillende thema’s kijken. Dat is hier een van. Ze gaan kijken hoe ze naar dit soort voorbeelden kunnen kijken en kijken hoe ze beter kunnen communiceren.”

“Klein voorbeeld van een arts, die vertelde mij dit. Als je tegen iemand zegt: het is zinloos, heeft geen medische zin meer. Als je dat vertaalt, lijkt het alsof ze geen zin hebben om door te gaan. Je kan dan beter zeggen: we hebben ons best gedaan, maar we kunnen niks meer doen.”