Israël: van joodse knuffelstaat tot uiterst bekritiseerd

"Het beeld dat er in de jaren vijftig, zestig en zeventig zo positief naar Israel werd gekeken, moet wel een beetje worden genuanceerd", vindt Marcel Poorthuis, hoogleraar Interreligieuze Dialoog aan de Tilburg University. "De katholieken in die tijd waren niet zo op de joden. En ook in de bevindelijke kant van het protestantisme, zeg maar de SGP, was het jodendom uit de gratie. Datzelfde geldt voor de eeuw ervoor. Pas met het Reveil kwam er een stroming op die onverholen positief was over de staat Israel."

En dus blijft dat eeuwigdurende conflict tussen Israël en de Palestijnen onopgelost en maar voortwoekeren. "Je ziet zelfs in Israël zelf een zekere matheid optreden in het debat hierover", weet Poorthuis. "Ik kom al tientallen jaren regelmatig in Israel en als ik daar spreek met academici, ook hele progressieve, dan valt me dat op. Het is bijna taboe om over de Palestijnen te praten. 'Laat maar zitten, het komt toch nooit tot een oplossing', hoor ik dan. Een kwalijke zaak."

Een van de redenen dat het conflict zo voortsleept, is volgens Poorthuis dat de regering van Palestina te zwak is. "Israël is gebaat bij Palestijnse leiders die gezag hebben. Zo'n Abbas is eigenlijk een treurig figuur. Heeft geen enkel gezag. Dat drijft Palestijnse jongeren in de armen van Hamas en daar spinnen de haviken in Israel dan weer garen bij."