‘Hugo Camps liet voetballers iets zeggen wat ze nooit eerder onder woorden hadden kunnen brengen’

Wiersma herinnert zich een interview van Camps met presentatrice Nicolette Kluijver, waarin hij haar in één zin omschreef als iemand die "enthousiast is als een net opengetrokken blikje spuitwater". Minder is meer, gold voor Camps, stelt Wiersma.

Desondanks waren zijn artikelen ook alsof je een katholieke kerk inliep, met veel geur en kleur, vervolgt hij. “De wierrook kwam van de pagina’s af.”

Icoon van vrijheid

Als hoofdredacteur van Het Belang van Limburg, een Vlaamse krant, liep hij op een gegeven moment tegen de beperkingen van het België van die tijd aan, vervolgt Wiersma. De hoofredacteuren spraken in die tijd namelijk met de regering af wat er wel en niet geschreven werd. Toen is hij, min of meer, gevlucht naar Nederland. “Hugo deed daar niet aan mee.”

Nederland was voor hem een icoon van vrijheid. “En uiteindelijk heeft hij de warme schoot van Elsevier kunnen vinden”, aldus EW-journalist Wiersma.

Cabaretier Marcel Verreck, ook aanwezig in de studio, vindt het mooi dat Camps in zijn latere werk de verbinding heeft gelegd tussen sport en literatuur. "Sport was toch een vulgaire bezigheid." Camps liet voetballers, die niet altijd even begaafd zijn met het woord, ook iets zeggen wat waar was, maar ze nooit onder woorden hadden kunnen brengen, vult Wiersma aan. "Ze herkenden zichzelf in de woorden die Camps schilderde."