'We leven in tijden van rechtstreekse invloed van Big Agro op de politiek'

Soms droom ik weleens van een kabinet van bewindslieden die dingen doen, die dingen gedaan krijgen. Bewindslieden die geen domme of onware of vijandige dingen beweren voor gulzig snorrende camera's of aan dito talkshow tafels. Ministers die beleidslijnen uitzetten, visie hebben, de durf hebben om echte keuzes te maken, beslissingen te nemen. Soms droom ik zelfs van een minister van Landbouw, die ergens in de buurt van een van de punten in de voorgaande opsomming terechtkomt.

U begrijpt, ik heb nogal wat slapeloze nachten de afgelopen maanden. Het gaat mij niet om de persoon van Wiersma, het gaat mij denk ik om waar zij symbool voor staat. Iets wat we op veel beleidstreinen zien, maar dat juist bij alles wat riekt of ruikt naar agro extra duidelijk is. En ook extra ingrijpend omdat bijna alles wat in de agrosector gebeurt of juist niet gebeurt, rechtstreeks invloed heeft op de leefbaarheid in ons land, op de staat van de natuur, op de biodiversiteit, op de kwaliteit en hoeveelheid van ons drinkwater, op volksgezondheid zelfs.

We leven in tijden van rechtstreekse invloed van Big Agro op de politiek. Ze zitten in het kabinet. De BBB-baas in de Eerste Kamer is hoofd van de pluimvee-lobby. Dus een stukje belangenbehartiging lijkt me logisch en onvermijdelijk. Maar er komt toch een moment dat weer traineren, weer verwijzen naar Europa, weer een extra onderzoek gelasten, weer hoop op een wetenschapper, die iets beweert dat je kunt gebruiken om de huidige situatie niet te veranderen, dat dat echt niet meer kan. Ik wil echt het cynisme in mijn 4 radiominuten tot een minimum beperken. Maar dat wordt lastig. Want nu volgen wat zinnen over Dick Schoof.

Die naam kent u.

Dick Schoof is op papier Minister-President van het kabinet Wilders en er komt een moment dat hij zeg drie zinnen achter elkaar gaat uitspreken, die niet verdrinken in een oceaan van rammelende bijzinnen en mistige nuanceringen. Er komt een moment dat hij ergens echt iets van gaat vinden en dat zowel iets als ergens als echt dan een duidelijk verband hebben met wat wij de realiteit noemen, de werkelijkheid. Die kent u nog wel toch?

Eerst zit Schoof de 'Ministeriële Commissie Economie en Natuurherstel' voor. De commissie met dus die voormalig topambtenaar met negen ministers, twee staatssecretarissen, de commissie die ons land van het stikstofslot gaat halen en het feit dat economie in de benaming van de commissie voor natuurherstel staat hoeft voor alsnog niks te betekenen, natuurlijk.

En het mooie voor die commissie, voor ons allemaal is dat de oplossingen er zijn. Dat het stikstofslot een sleutel heeft die er alleen maar even ingeduwd hoeft te worden, waarna iets van politieke wil om de sleutel te draaien voldoende is. Inderdaad, het is mogelijk een agrarische sector voor je te zien die anders werkt, die anders produceert, extensiever, met minder landbouwgif of bestrijdingsmiddelen. En als u gewasbeschermingsmiddelen een prettiger term vindt, mag dat natuurlijk ook. Als ze er maar minder van gaan rondpompen.

Even aside, als het lukt in een deel van Nederland nogal wat te verminderen in veeteelt en in plaats daarvan komen er velden vol lelies, die inderdaad minder mest voorbrengen, maar wel wegens ruim bespuiten de bodem- en waterkwaliteit erg genoeg verminderen, gaan wij van de regen in de giftige drup. En los je dus helemaal niks op.

Afijn, agrosector: minder kunstmest zou fijn zijn vanwege de genoemde bodemkwaliteit, maar ook omdat de productie van kunstmest 'taffes veel' gas kost. Minder mest trouwens ook.

Minder mest, minder geïmporteerd krachtvoer, minder soja. Ik maak me sterk dat het oerwoud van Zuid-Amerika daar ook blij van wordt. Meer hagen, meer kruidenrijk grasland. En wat ik ook niet wist, maar nu wel, je zou die landbouw biologisch kunnen noemen. Dat is Europees erkend! Dat is een Europees erkend beschermd en gecontroleerd begrip. De toezichthouder heet skal of SKAL! Maar dat hoeft u niet te onthouden.

En hoe gaan we de vele vele boeren, die het eigenlijk best zouden willen overhalen, dit te doen: met omschakelsubsidies. Meest logisch zou zijn dat bedrag te halen uit alles wat we nu nog middels belastingvoordelen aan de fossiele sector gunnen. Maar, ook de mogelijke miljardensteun aan Tata – een bedrijf dat door de Indiase eigenaren net zo makkelijk afgeschreven kan worden als het ze allemaal te ingewikkeld wordt – zou zomaar groen ingezet kunnen worden.

Ik droom weleens van een land met zeg 20/25 procent biologische landbouw. En het mooie is, het is binnen een paar jaar te realiseren als de politieke durf en wil er eindelijk eens zouden zijn.

Prettige zondag.