'Namens de familie' helpt families met omgang media-aandacht na vreselijke gebeurtenissen

'Namens de familie' is ontstaan na de vermissingen van Job Lips (2011) en Anne Faber (2017). Er kwam veel op de families af, de media dook bovenop die verhalen. "De vader van Job Lips en oom van Anne Faber zaten met het idee om te kijken of er bij slachtoffers en nabestaanden behoefte was aan ondersteuning. Er moest iets komen voor mensen die in dezelfde situatie zitten", vertelt Khouw. Zij zat toen al bij Slachtofferhulp Nederland en pakte die handschoen op. Bij 'Namens de familie', dat nu vijf jaar bestaat, zitten mensen aangesloten die een achtergrond hebben in (crisis-)communicatie en hun weg in de media goed kennen.

Behoefte aan verhaal vertellen (of juist niet)

Wat 'Namens de familie' doet is heel breed, vertelt Khouw; "Dat komt omdat er verschillende incidenten zijn waarbij de behoeftes van slachtoffers en nabestaanden ook heel verschillend is. Sommigen willen heel graag hun verhaal doen in de media, terwijl anderen er juist niets mee te maken willen hebben. Maar ook in dat laatste geval worden er toch wel verhalen over geschreven in de media. Wij helpen door bijvoorbeeld persverklaringen te, met woordvoering of bijvoorbeeld het organiseren van interviews."

Op twee borden schaken

In Villa VdB doet ook Gerwin Toebes zijn verhaal. Hij stond zijn goede vriend Lucas en diens vrouw bij nadat die aangereden werden door een spookrijder. De twee dochters van Lucas en zijn vrouw kwamen daarbij om. "Ik had mijn nummer gegeven zodat mensen die meer wilden weten mij konden bellen. En dan sta je ineens in het oog van de storm en ben je contactpersoon. Je schakelt op twee borden. Aan de ene kant wil de familie bewust maken dat er van alles moet gaan gebeuren voor het afscheid (Toebes is ook uitvaartverzorger, red.) en tegelijk heb je journalisten aan de telefoon."

Regie houden

Toebes kreeg uiteindelijk hulp van 'Namens de familie', die hem vertelde dat zij een media-adviseur voor hem konden inschakelen, om bijvoorbeeld de mediastorm te stroomlijnen. "Dezelfde dag heb ik nog met Tim Boersma, die adviseur, gesproken." En daar had hij ook wat aan, legt Toebes uit; "Hij ging de eerste contacten leggen, scholen benaderen, de bootclub, de tennisbaan. Die ging hij eerst benaderen met de mededeling; “Als er aandacht komt voor deze zaak, doe dat dan eerst even in overleg met ons.” Met hem hebben we besloten om de media actief van informatie te voorzien, om het zelf in de hand te hebben." En dat is volgens Evy Khouw van belang: "Het is voor slachtoffers en nabestaanden belangrijk dat ze regie kunnen houden, of in ieder geval dat gevoel te hebben", legt ze uit. "Je bent vaak overrompeld en je hebt vaak het gevoel dat je moet communiceren. Als je daar geen afstemming over hebt, dan overkomt het je. Het is zaak voor ons om zo snel mogelijk contact te hebben en af te stemmen wat er naar buiten gebracht wordt en mogelijke organisaties daarin meeneemt."

Impact van social media

Naast de beeldvorming die in de media plaatsvindt, houdt 'Namens de familie' ook de tendens rondom het verhaal op social media in de gaten. Ze doen veel aan het monitoren van social media; het in de gaten houden wat er over de zaak geschreven wordt. Dat kan ook heel gevoelig zijn voor slachtoffers en nabestaanden. Khouw: "De snelheid waarmee er gepubliceerd wordt is razendsnel. We zien dat mensen online snel hun mening ventileren en daarbij geen rekening houden met wat dat voor impact heeft op slachtoffers en nabestaanden."