Explosie van orchideeën op Groene Grens
- Nieuws
- Explosie van orchideeën op Groene Grens
De Groene Grens is een natuurgebied van veertig hectare, dat als buffer moet dienen tussen de bebouwing van Ede en Veenendaal. Sinds de aanleg in 2012 is het een walhalla geworden voor liefhebbers van orchideeën. "Er staan hier wel negen soorten!", vertelt Peter Verbeek van Bureau Natuurbalans, die het project wetenschappelijk begeleidt.
natuurgrens
Van grasfalt naar rijke natuur
Tien jaar geleden was de Groene Grens nog maïsland en saai Engels raaigras, of 'grasfalt' zoals sommigen dat noemen. Maar Verbeek zag direct de potentie, toen hij bij het ontwerp van het natuurgebied werd betrokken. "In de slootkanten zagen we ruw walstro groeien, wat een indicator is van blauwgrasland." Blauwgrasland is een oud natuurtype dat je kan herkennen aan de 'blauwige' grassoorten die er groeien, maar ook aan de blauwe bloemen zoals gentianen.
foto: Rob Buiter
Peter Verbeek tussen de orchideeën
Kalkmoeras
Verbeek werd helemaal enthousiast toen hij bij grondboringen op een dikke kalklaag stuitte. "Mensen uit de omgeving vertelden mij dat hier vroeger zelfs kalk werd gewonnen, voor de industrie. De resten van die kalklaag maken het voor de natuur heel interessant", aldus Verbeek. Kalk bindt fosfaat, waardoor heel veel 'gewone' planten geen voet aan de grond krijgen. Alleen specialisten, zoals bijzondere zeggensoorten, kunnen in die kalkrijke omstandigheden overleven.
Negen soorten orchideeën
Het meest enthousiast wordt Verbeek van de negen verschillende soorten orchideeën die hier groeien. "Van de rietorchis, de gevlekte orchis en ook de moeraswespenorchis staan hier letterlijk duizenden exemplaren op een klein stukje. Dit is één van de rijkste gebieden voor orchideeën die ik ken. Sinds een tijdje groeien hier ook heel bijzondere soorten, zoals de welriekende nachtorchis. In totaal komen hier veertig plant- en diersoorten van de Rode Lijst voor.
foto: Rob Buiter
Moeraswespenorchis
Eerst kijken, dan doen of laten
Het geheim van het ontwerp van zo'n succesvol natuurgebied? "Eerst goed kijken en dan pas iets doen. Of juist iets laten", zegt Verbeek. "We hebben hier heel goed gebruik gemaakt van de kwelstromen die van de Veluwe komen, van de kalklagen in de bodem en van de afwisseling van zure of juist heel basische omstandigheden. En we hebben maaisel gebruikt uit naburige blauwgraslanden. Door de zaden uit de regio, die in dat maaisel zaten, is dit nu zo'n rijk gebied geworden."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
