Zorgen om gevluchte Oekraïners met hiv

“Hier in Nederland is de epidemie meestal tussen mannen die seks hebben met mannen. In Oekraïne zijn dat meestal hetero’s. Dus mannen en vrouwen. Maar ook bij mensen die drugs gebruiken ”, vertelt hoogleraar sociale psychologie Kai Jonas in Nieuws en Co. “Het is een andere groep. Onze voorlichting en onze preventie zijn niet gefocust op deze groep. Er komt nu dus een nieuwe groep bij, waar we niet naar hebben gekeken of niet zo sterk dan de groep die wij hier in focus hebben.”

Hiv in Oekraïne

“De cijfers voor mensen met hiv in Oekraïne zijn niet helemaal betrouwbaar, maar je zou ongeveer kunnen zeggen dat het tien keer zo vaak voorkomt dan in Nederland. De bevolking is wel twee keer zo groot, dus er is wel een groot verschil. ”

Onbewust

Niet iedere vluchteling met hiv weet dat ze besmet zijn. Hoe komt dat? “De toegang tot hiv-testen of zorg voor hiv en andere testen voor geslachtsziektes is heel lastig in Oekraïne. De stigma’s zijn veel groter. Mensen hebben het vaak ook niet op hun radar staan dat het zou kunnen spelen. Daarom laten ze zich minder vaak testen en weten daarom niet dat ze met hiv leven. Dat kan een groot probleem zijn voor hun gezondheid.”

“Als je een hiv infectie vroeg opspoort, kan je met de behandeling beginnen. Met de behandeling heb je een levensverwachting net als mensen zonder hiv. Wat nog belangrijker is, is dat je het virus niet over kan dragen aan een ander persoon.”

Hulp

Om ze hulp aan te bieden, wil Jonas de vluchtelingen met hiv ze graag in beeld krijgen. “We willen iedere hiv-infectie voorkomen. Het is een grote belasting voor het individu en de omgeving. Het is een dure behandeling.”

Hoe willen ze het dan voorkomen? “In de eerste instantie willen we zorgverleners die met vluchtelingen werken, themabewust maken. Dat ze ook hiernaar kijken en het thema durven te bespreken. Het heeft vaak voor vrouwen uit Oekraïne niet de hoogste prioriteit. Dat is ook vrij helder. Ze hebben moeten vluchten, er zijn ingrijpende dingen gebeurd. Dan is hiv minder belangrijk. Ten tweede moeten ervoor zorgen dat ze goed in de zorg kunnen komen en dat ze niet meer stigma en belasting ervaring in de families waar ze worden opgevangen. Dus dat de gastfamilies goed voorbereid zijn en weten wat er speelt. Ook dat ze weten dat er geen risico’s zijn voor hun, maar dat ze deze vrouwen goed kunnen helpen en ondersteunen.”