Emilia (24) doodgeschoten door politie die haar wilde helpen: 'Hoe kon dit zo misgaan?'

Een groot verlies

Massimo, de vader van Emilia, kreeg het bericht vlak nadat hij op Schiphol was geland, na een lange vlucht uit de Verenigde Staten. "Het was een grote schok," vertelt hij. "Ik had Emilia de dag ervoor nog gebeld en ge-sms’t dat ik eraan kwam." Wat volgde, was niet alleen rouw, maar ook veel vragen. Hoe kon zijn dochter worden doodgeschoten door de politie – terwijl ze juist hulp nodig had?

Op de bewuste avond was Emilia samen met haar vriend thuis. Ze hadden samen lean gebruikt – een mix van hoestdrank en frisdrank – en dit onder andere gecombineerd met het kalmeringsmiddel Xanax, waarna er ruzie ontstond. "Emilia barstte mentaal zodanig uit, dat ze gevaarlijk begon te worden voor haar vriend. Ze begon hem te bedreigen met een mes", vertelt Massimo. "Hij voelde zich zo bedreigd dat hij besloot om 112 te bellen."

Toen de politie arriveerde vonden ze Emilia, die zich had opgesloten in de badkamer. "Ze deden de deur open en vroegen haar om op haar buik te gaan liggen, om zich over te geven. Op dat moment pakte ze het mes en bedreigde ze een van de agenten. De andere politieagent trok zijn wapen en schoot op haar."

Geen schuld, maar verantwoordelijkheid

Het is een pijnlijke paradox: politie die komt om te helpen, maar eindigt met het nemen van een leven. Volgens de Rijksrecherche handelde de agent rechtmatig – er was sprake van direct gevaar. De familie had via een zogenoemde artikel 12-procedure een vervolging kunnen afdwingen, maar koos daar bewust niet voor. Voor Massimo draait het niet om het aanwijzen van schuld. Hij wil met het delen van hun ervaring vooral bijdragen aan verandering, zodat anderen een soortgelijke tragedie bespaard blijft.

Massimo vertelt: "De agenten hebben gehandeld zoals ze zijn opgeleid, en binnen de kaders van de wet. En dat is wat ik wil aankaarten. Hebben we de juiste omstandigheden en trainingen gecreëerd? En is de politie ook in staat om zichzelf op een betere manier te beschermen wanneer ze, zoals bij Emilia, iemand met verward gedrag tegenover zich krijgen?"

Wat moet er veranderen?

Volgens criminoloog Henk Ferwerda krijgen politieagenten steeds vaker te maken met mensen met verward gedrag. "Deze mensen zijn geen criminelen – en dat was Emilia ook niet. Het zijn vaak kwetsbare mensen die hulp nodig hebben. De politie probeert die hulp te bieden, maar soms loopt het uit de hand. In deze zaak liep het fataal af."

Ferwerda deed onderzoek naar vijftig vergelijkbare incidenten. Bij acht van de tien incidenten ging het om mensen met verward gedrag. "Mensen die eigenlijk niet thuis horen op de plek waar de politie hen aantreft, maar in een zorginstelling. Omdat ze ziek zijn en behandeling nodig hebben."

Hij pleit daarom voor structurele samenwerking tussen politie en de geestelijke gezondheidszorg. "De politie is geen GGZ, maar ze zijn er wel 24/7. Deze mensen zijn ziek, en daar moet je echt een andere aanpak opzetten."