Toekomstbestendig land? Neem een voorbeeld aan mycorrhiza!

Nooit zegt iemand ik haat natuur. Gifstrooiers en rommelplanters, composthoopkenners en bladblazers zeggen allemaal van natuur te houden. Ze hebben voornamelijk een andere definitie van natuur.

Afgaande op de onthulde grote lijnen van ons nieuwe kabinet, is de natuur waar zij van houden vooral de mens-dienende natuur. De vissers worden weer centraal gezet op onze prachtige Noordzee, zei Caroline van der Plas. Ja, dacht ik. De vissers, maar niet de vissen.

De maximumsnelheid gaat omhoog en de stikstofbeperkingen worden zo snel mogelijk afgeschaft. We weten wat dat betekent voor de vrije, laten we zeggen, wilde natuur die zich niet een op een laat vertalen naar economische winst en mensenbanen. Die verzuurt in onze uitstoot, verstikt en sterft zachtjes af, seizoen na seizoen.

Als je een tuin wilt laten bloeien, moet je vuile handen maken. Als je een land wil laten leven, moet dat ook. Wat is leven kun je vragen, moet je snoeien en met harde hand je eigen tuin van Eden vormen of de natuur zijn gang laten gaan? Onderzoek wijst op dat laatste.

De zachte krachten zullen zeker winnen, schreef de politiek zeer geëngageerde dichter Henriette Roland Holst, en hoewel dat niet zo lijkt te zijn in Den Haag, denk ik dat dat wel kan in de natuur. Vrij recent is gebleken dat bomen en planten een essentieel onderdeel kunnen vormen in het oplossen van dat zo gehekelde CO2-probleem, want natuur groeit niet alleen waar je het ziet, maar ook onder onze voeten. Wortels ja, en: mycorrizha. Mycorrizha, ik ben verrukt van hoe mooi dat klinkt. Mycorrhiza zijn kilometerslange schimmeldraden waarmee planten en bomen voedingstoffen uitwisselen én CO2-opslaan. Tonnen CO2 onder onze voeten.

Als we echt een toekomstbestendig land willen, moeten we dus die mycorrhiza, die onderlinge verbondenheid verbeteren, vermeerderen. Daar kunnen we zelf, in dit gepolariseerde land vol tegenstemmen, ook een voorbeeld aan nemen. Een beetje meer naastenliefde én mychorrizha.

Nooit zegt iemand ik haat natuur. Het is aan ons wiens hartslag centraal staat, welke lucht we ademen. Dus hup! De tegels eruit, de wegen openbreken en de grond laten ademen. De mycorrhiza zijn werk laten doen. En probeer dan maar eens 130 te rijden in de modder.