Deze Dag Toen: Abel Tasman wordt eerste Europeaan in Nieuw-Zeeland

Het zijn de jaren 40 van de 17e eeuw, aan het einde van de Tachtigjarige Oorlog. De Nederlanders kijken vol jaloezie naar al het zilver dat de Spanjaarden vanuit Zuid-Amerika importeren. Groninger Abel Tasman werd op expeditie gestuurd om een continent voor de Hollanders te ontdekken.

De VOC was er namelijk van overtuigd dat er een mythisch 'Zuidland' zou moeten bestaan, omdat de zuidelijke en noordelijke halfronden anders niet 'in evenwicht' zouden zijn. Het Zuidland ligt op dezelfde breedtegraad als Nederland, maar dan op het zuidelijk halfrond.

Woeste golven

Tasmans expeditie verliep moeizaam, door de sterke poolwind en woeste golven. Hij vond geen continent ter grootte van Zuid-Amerika, maar een rotsachtig eiland, dat hij vernoemde naar zijn opdrachtgever: het Antonie van Diemensland. Ruim twee eeuwen later werd het herdoopt naar de huidige naam Tasmanië.

Hij vond geen goud en zilver, maar claimde het eiland met een paal en een vlag, zodat VOC-schepen er terecht konden voor hout. Uit de scheepsjournaals blijkt dat ze sporen van mensen ontdekten.

Tasman behield zijn hoge verwachtingen en voer door naar het oosten, waar hij Nieuw-Zeeland ontdekte. Daar had hij als eerste Europeaan ooit een ontmoeting met de Maori, de inheemse bevolking. Tasman volgde de VOC-instructies om bij onbekende volkeren het vertrouwen te kweken door hun gedrag te spiegelen.