Vogels ringen is vogels beschermen

Op Griend, een onbewoond Waddeneilandje tussen Harlingen en Terschelling, broeden dit jaar enkele tientallen lepelaars. De mensen van de Werkgroep Lepelaar zijn daar naartoe gekomen om een veertigtal jonge vogels te vangen. "We meten en wegen ze, we geven ze een grote plastic ring met een code aan één van de poten om ze van grote afstand individueel herkenbaar te maken, en de grootste en sterkste jongen geven we ook een zendertje op de rug, waarmee we ze jarenlang precies kunnen volgen", vertelt Petra de Goeij van de werkgroep.

Hekel aan vangen

"Om eerlijk te zijn heb ik ook een hekel aan dat vangen en ringen", zegt De Goeij. "Maar ik denk dat het een noodzakelijk kwaad is. Ooit stond ik met de actiegroep Wilde kokkels in de rechtszaal, om de Waddenzee te beschermen tegen de kokkelvisserij. Toen merkte ik dat je de natuur alleen maar effectief via de rechter kunt beschermen als je keiharde gegevens hebt."

"Als wij nu dus willen voorkomen dat Tennet een dikke stroomkabel dwars door het ruigebied van lepelaars gaat aanleggen, dan moeten we voor de rechter kunnen aantonen dat die lepelaars daar echt ieder jaar enkele maanden zitten. De vogels komen zelfs uit Duitsland en Denemarken naar precies dat stukje Waddenzee waar Tennet nu een kabel doorheen wil graven. En dat weten we alleen maar omdat we heel veel vogels kunnen volgen met die gekleurde ringen en met zendertjes", aldus De Goeij.

Effectief

De bescherming van lepelaars is effectief. Harry Horn, de nestor van de werkgroep zag hoe er veertig jaar terug nog maar een paar honderd van deze vogels in ons land broedden. "Inmiddels zitten we op zo'n vierduizend paar", ziet Horn. "De vogels profiteren van de aanleg van nieuwe natuur. Zodra er ergens voedsel voor ze te vinden is en er is broedgebied, dan duiken ze daar op." Inmiddels zijn in alle provincies broedende lepelaars te vinden.