Dieren dood voordat ze het slachthuis bereiken: 'Onaanvaardbaar en onmenselijk'

Onlangs kwam ik door een combinatie van ongeloof en gericht Googelen weer eens op de website van Wakker Dier terecht. Een organisatie die ons wakker houdt aangaande hoe wij met dieren omgaan, en wat de rechten van dieren zijn. Dat laatste is trouwens vooralsnog niet zo'n heel groot stuk van die website, want zoals u weet blijft het economisch succesvolle systeem van bijvoorbeeld agro, maar ook van dierentuinen, dolfinaria, safari's en proefdierengebruik vooralsnog juist in stand omdat we met zijn allen hebben afgesproken dat zo ongeveer alle dieren waarmee we deze planeet delen zo mín mogelijk rechten hebben. Waarbij inderdaad uw poes en de Jack Russel van uw buren in een ietwat andere situatie zitten.

Ik hoor mezelf zeggen omdat we met zijn allen hebben afgesproken en daar is natuurlijk geen sprake van, net zoals nooit is afgesproken dat bijna alles dat we doen en beslissen in dienst moet staan van economische groei, winstmaximalisatie en blije aandeelhouders, dat is een bedacht systeem, bedacht inderdaad door degenen die daar dikke vruchten van plukken, terwijl een groot deel van de rest van de mensen aanvaardt dat dat nou eenmaal is zoals het is.

Spoiler: nee, dat is niet zo en ja, dat systeem kunnen we ook veranderen!

Ik las, dankzij genoemde organisatie, over het aantal dieren dat (in 2023) stierf in wat de vee-industrie heet, nog voordat ze bij het slachthuis aankwamen. En, inderdaad, als ze wél bij het slachthuis aankomen overleven ze het over het algemeen ook niet. In mijn huidige oudejaarsvoorstelling Ongewone Nederlander deel ik een fantasiebeeld met mijn publiek over mijn werk in die sector, dat ik elk beest en beestje bij binnenkomst zou verwelkomen, over haar of zijn bolletje aaien, geruststellend zou toefluisteren en daarna de nooduitgang zou wijzen. En als bijvoorbeeld een slachthuisdirecteur of nog liever Cor Pierik, agrowoordvoerder van de BBB, zich tegen mijn humane handelen zou willen verzetten zou ik zorgen dat ik een stroomstootwapen, ik bedoel natuurlijk een veeprikker, bij de hand zou hebben. Dat lijkt hard, maar volgens genoemd parlementariër kun je het gebruik van het stroomstootwapen - sorry, veeprikker - vergelijken met een behandeling door de fysiotherapeut, dus ik voorzie daar geen grote problemen.

De omschrijving in het stuk van Wakker Dier kan ik eerlijk gezegd niet lezen zonder tranen in mijn ogen te krijgen: de betreffende dieren zijn doodgeboren, gedood om economische redenen, gestorven door ziekte of ellende of omgekomen tijdens transport.

Feitelijk staat er dus: wij zijn de baas over tientallen nee honderden miljoenen levende wezens, en het lukt ons niet om ze allemaal behoorlijk te behandelen voordat we ze op industriële schaal doden. En dus gaan zo'n 39 miljoen kuikens en kippen al dood voordat ze tot kipfilets, kipkluifjes of kipburgers kunnen worden vermalen, dus overleven zo'n 6 miljoen biggen en varkens de stal of het veevervoer niet, dus geldt hetzelfde voor een kleine 300.000 runderen. 150.000 kalfjes worden geboren om binnen twee weken alweer te sterven.

Zou het een idee zijn, om het angstaanjagende runder-getal eens te nemen, om een keer in plaats van een tv-programma over boeren op zoek naar iemand om seks mee te hebben, of een tv-programma over hardwerkende boerengezinnen strijdend tegen de regels, de overheid en hun eigen naïviteit, eens een uurtje NPO1 te besteden aan beelden van 290.000 koeien en stieren en kalveren, met constant de tekst in beeld deze prachtige dieren zijn al dood voordat ze het slachthuis bereikt hebben. Of iets vergelijkbaars.

Ik gun 'de sector', dat weet u als u mij al langer hoort of leest, oprecht een haalbare en dus duurzame toekomst, maar het idee dat wij een systeem in stand houden waarin 46 miljoen dieren sterven als een soort collateral damage, vind ik onaanvaardbaar en eerlijk gezegd onmenselijk.

Prettige zondag.