‘We moeten de verloedering van de Nederlandse taal een halt toeroepen’

De verloedering van de taal gaat volgens Jessayan hand-in-hand met de verloedering van de maatschappij. ''Een verkeerde uitspraak van een woord corrigeren we niet meer, omdat we bang zijn elkaar te beledigen'', aldus de luisteraar. ''Maar als je elkaar niet meer corrigeert, dan ontstaat er vervlakking en op den duur zelfs verloedering.''

In het verkeer is daar volgens het communitylid al sprake van: ''Als iemand door rood rijdt, zeggen we daar ook niets meer van.''

Trots

Bert Huisjes, hoofdredacteur van WNL, merkt op dat mensen van niet-Nederlandse afkomst vaak trotser zijn op hun taalbeheersing. ''Daar zouden Nederlanders een voorbeeld aan kunnen nemen'', aldus Huisjes.

Bij Jessayan werd thuis Armeens gesproken. ''Nederlands was een nieuwe taal voor mij. Ik vond het direct een mooie, maar ook vreemde taal.'' Zo verbaast hij zich nog altijd over de vervoeging van een werkwoord als 'kunnen'.

Mond-op-mondreclame

Tekstschrijver Marco Sanders reageert online op de uitzending. Hij won twee jaar geleden het Groot Dictee der Nederlandse Taal en ergert zich aan het goedkeuren van schrijf- en spellingswijzen die in beginsel onjuist zijn.

"Zo zag ik een tijdje geleden dat woorden als 'overnieuw' en 'mond-op-mondreclame' tegenwoordig niet meer als onjuist worden bestempeld, omdat te veel mensen die woorden gebruiken in plaats van 'opnieuw' en 'mond-tot-mondreclame'. Sanders vergelijkt het met het opschroeven van de maximumsnelheid, omdat te weinig mensen zich aan de limiet houden.