Videoportretten van uitbehandelde ouders: 'Ik wilde mijn lach vastleggen voor mijn kinderen'

Brian de Jong: "Samen met mijn andere broer Michel heeft Marc bedacht: wat heb ik nou van haar gemist? Ze misten vooral haar stem en het beeld. Zo kwam hij op het idee om zichzelf te laten interviewen en dat te filmen. Zodat z'n kinderen hem later ook konden leren kennen via die interviews."

Stichting Komma

Na Marcs dood inspireerde deze film zijn broers Michel en Brian om ook andere uitbehandelde ouders te helpen om een videoportret te maken voor hun kinderen. Een jaar geleden begonnen ze Stichting Komma voor ouders van kinderen in de basisschoolleeftijd. En vanaf nu helpen ze ook ouders van tieners.

De stichting heeft in een jaar al 200 ouders geholpen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben. Daarvan heeft Brian zelf 125 portretten gemaakt. "Dat is heel dankbaar werk om te kunnen doen. Je komt op een heel kwetsbaar moment bij gezinnen binnen, je probeert hun levensverhaal zo goed mogelijk op camera vast te leggen. Zodat zij echt in hun kracht worden gezet. Soms is dat verdrietig, maar het zijn vooral vaak heel mooie, inspirerende, warme gesprekken."

De gesprekken kunnen over van alles gaan, wat de ouders maar willen. "Elk mens is anders, dus ook elk gesprek is anders. Soms zitten we 40 minuten te praten over iemands passie voor U2. Sommige ouders willen het graag wél over de ziekte hebben, anderen juist niet."

Lach vastleggen

Een van de ouders die Brian heeft geportretteerd, is Inge Bangma-Gorter. Zij heeft een hersentumor en heeft nu nog een paar maanden te leven. Haar kinderen van 10, 8 en 5 jaar kunnen hun moeder blijven zien en horen in de film. "Voor mij was het belangrijkste: m'n lach vastleggen", vertelt Inge. "Ik heb een vriendin die haar moeder heeft verloren. En die heb ik gevraagd: wat mis je nou het meest? Toen kwam ze uit op de lach van haar moeder. Maar een natuurlijke lach vangen is best lastig."

Toch is dat gelukt in het videoportret van Brian. "Het begint eigenlijk heel simpel: waar ben je geboren? Gewoon bij het begin. Dan begin je vanzelf te vertellen. Ik had geen verhaal klaar, ik wist niet wat ik moest verwachten." Inge heeft met Brian haar hele leven doorgelopen. "Waar je op school hebt gezeten, hoe je je man hebt leren kennen, dat je kinderen geboren zijn, hoe je dat ervaren hebt..." In dat gesprek kwam Inges lach vanzelf. "Toen we het erover hadden welk kattenkwaad ik heb uitgehaald!"

Inge vindt het een mooi idee dat ze deze film voor haar kinderen achterlaat. "Gewoon zodat ze straks weten: wie is hun moeder? Ik heb in mijn jeugd m'n vader een lange tijd niet gezien. En als je dan elkaar weer ziet, denk je: hé, we hebben dezelfde ogen, of we hebben dezelfde lach. Voor mij was dat heel belangrijk."