Stichting interviewt ongeneeslijk zieke ouders: ‘Zodat kinderen een blijvende herinnering hebben’

Cassettebandje

De inspiratiebron van Stichting Komma kwam uit het persoonlijke leven van De Hond. Zijn moeder overleed toen zijn broer drie en hij één jaar oud was. "Zij heeft een cassettebandje voor ons ingesproken en dat is eigenlijk de basis geweest voor de stichting", vertelt hij.

Toen Marc de Hond, de broer van Michel, ongeneeslijk ziek werd, waren zijn kinderen ook één en drie. "Tijdens een chemo in het ziekenhuis, stelde ik Marc de vraag: 'Wat miste jij van mama, wat we jouw kinderen wel kunnen nalaten?'"

Die vraag resulteerde in een theatervoorstelling waarin bn'ers Marc interviewden over een deel van zijn leven, vertelt Michel. "Hij liet het professioneel opnemen. Zo hebben zijn kinderen, zijn verhaal op beeld", legt Michel uit. Hierna besloot De Hond een stichting op te richten.

Het werk van de stichting

"We maken een interview met de ongeneeslijk zieke ouder. Één van onze vrijwilligers gaat dan langs. Daarbij stellen wij altijd als eerste de vraag: 'Waar ben je geboren?'" Na deze vraag nemen ze het hele leven van de ouder door. Aan het einde vragen ze aan de ouder wat ze graag willen meegeven aan de kinderen. "Dat zorgt vaak voor een emotioneler gedeelte in het gesprek", vertel De Hond.

Jong gezin

Toen de stichting begon heeft De Hond zelf ook gesprekken vastgelegd. "Ik kwam bij een jong gezin. Papa en mama gingen op de bank zitten. Ze zaten een meter uit elkaar en papa ging vertellen. Eigenlijk ging hij meer zijn LinkedIn profiel uitleggen, het verhaal was heel zakelijk."

Op een gegeven moment vroeg De Hond aan beide ouders of ze nog iets tegen elkaar wilden zeggen. "Hij tilde zijn hand toen van de bank op en legde deze op de schouder van zijn partner. Het werd even stil en daarna vertelde hij wat een goede moeder het was. Hij zei ook dat hij zeker wist dat de kinderen heel goed bij haar achter zouden blijven. Er kwamen hele mooie woorden, ze huilden, knuffelden veel en gingen steeds dichter bij elkaar zitten", beschrijft De Hond.

De volgende ochtend kreeg De Hond een appje van de moeder. Het raakte hem heel erg, vertelt hij: 'Na het gesprek was hij heel moe, ging hij naar bed en zei tegen mij dat hij eindelijk dingen heeft durven zeggen, die hij nooit durfde. Hij is toen gaan slapen en nooit meer wakker geworden.' Het onderstreept het belang van de Stichting voor De Hond.

Meer informatie over de stichting vind je op de website van Stichting Komma.