Maaike is slechtziend en baalt dat VN-verdrag niet goed wordt nageleefd

Maaike (40) is sinds haar geboorte slechtziend. Over de jaren is haar zicht verder achteruit gegaan en momenteel ziet ze nog drie procent. "Ik zie kleuren en grove contouren", legt ze uit.

Afhankelijk van assistentie

Het NS-station van Velp kent ze goed en is geen probleem meer voor haar, maar op veel stations is de toegankelijkheid beperkt, zegt ze. "Op Arnhem Centraal zijn maar een aantal poortjes met braille beplakt, waardoor je moet zoeken welk poortje voor NS en welke voor Arriva is. Dan ben je afhankelijk van assistentie."

Maar ook voor andere mensen met een handicap is het lastig, weet Maaike. "Ik heb collega's in een rolstoel die niet naar trainingen of andere dingen kunnen, omdat op het station de lift stuk blijkt te zijn. Dat is niet ergens duidelijk terug te vinden, waardoor je plots op een station aankomt waar je de trein niet uitkomt."

Blindengeleidehond niet welkom

Dat soort zaken moeten veranderen, vindt Maaike. "Het is niet een gunst die je ons verleent, het is een mensenrecht. Het is zo fijn als je inclusief mee kan doen. Ik hoor zo vaak van 'wat knap dat je dat doet', maar ik moet ook naar mijn werk en mijn dagelijkse leven bestieren, net als iedereen anders."

Ze heeft een hulphond die haar helpt, maar ook dat zorgt soms voor opmerkelijke reacties. "Bij een sollicitatie krijg ik de vraag of ik geen oppas kon vinden voor de hond. Of dat ik bij het UWV langskom en de beveiliging zegt dat honden niet welkom zijn."

Lees de rest van het artikel bij EenVandaag.