De vrouwelijke professor als tirannieke feeks

"Het is geen representatief onderzoek maar de afgelopen maanden is er een aantal losstaande affaires aan het licht gekomen van hele prominente vrouwelijke wetenschappers die de boel bleken te terroriseren", zegt Maarten Keulemans die even telefonisch aan de tand gevoeld wordt door dr Kelder.

"Wat heeft Tania Singer, hoogleraar cognitieve en hersenwetenschappen aan de universiteit in Leipzig bijvoorbeeld geflikt?", vraagt hij zich af. "Zij is nota bene een expert op het gebied van empathie", antwoordt Keulemans, maar ze schijnt zich echt schandalig te gedragen op de werkvloer.

Zo vond ze het een vorm van verraad als vrouwelijke medewerkers zwanger werden en dat stak ze niet onder stoelen of banken. Ook zou ze, toen ze werd geconfronteerd met kritiek op haar manier van leidinggeven, alle medewerkers de vraag hebben toegesnauwd of zij tevreden waren op de afdeling. Een vraag die niemand vervolgens bevestigend durfde te beantwoorden.

Lage verwachtingen

Een verklaring zou kunnen zijn dat er van vrouwelijke hoogleraren minder wordt gepikt. Omdat we van vrouwen aardigheid en empathie verwachten, reageren we niet goed als ze zich gedragen als autoritaire leiders.

"Ik heb voor mijn artikel ook gesproken met Naomi Ellemers, hoogleraar in Utrecht die onderzoek doet naar pestgedrag op de werkvloer. Zij zegt ook dat vrouwen zich in een door mannen gedomineerd managementteam automatisch ontpoppen tot dominante vrouwen, simpelweg omdat ze dan compenseren voor de lage verwachtingen die men van vrouwen heeft", zegt Keulemans.

Daarnaast zou het feit dat toponderzoekers op universiteiten ook meteen managers die grote teams aansturen moeten zijn een combinatie zijn die niet altijd goed uitpakt. "Niet iedere toponderzoeker is ook een goede manager."