#LayanEnKaramBlijvenHier

"Hoe lang wonen jullie al in Nederland?", vraagt Natasja Gibbs aan Layan en Karam. "Al vijf jaar", vertelt broertje Karam (12). "Met veel plezier?", stelt Natasja vragend. "Nee, niet altijd met veel plezier. Wij willen graag aan onze toekomst denken, maar dat is moeilijk, want wij weten niet of wij mogen blijven", vertelt Karam beduusd.

Marokkaanse nationaliteit

De reden waarom broer en zus Dallah niet weten of zij mogen blijven, is vanwege de bizarre reden die de IND heeft gegeven. Journalist Sinan Can kent de hele situatie. "De opa van Layan en Karam is Marokkaans. Hij is lang geleden naar Syrië gegaan om daar te werken", legt Can uit. "Hij heeft vervolgens daar een Syrische vrouw leren kennen en zij zijn een familie gestart. Hafsa, de moeder van Layan en Karam, werd geboren en kreeg naast haar Syrische ook automatisch de Marokkaanse nationaliteit, daar ontkom je gewoon niet aan. Daarna zijn de grootouders gescheiden en de opa is terug naar Marokko gegaan."

De moeder had sinds haar puberteit geen contact meer met haar vader, verder zijn er geen andere Marokkaanse lijntjes voor de familie Dallah. "De kinderen zijn in Syrië geboren, zij hebben een Syrische opa en oma en familieleden van vaders kant. En nu opeens moeten zij in Marokko een verblijfsvergunning aanvragen vanwege dat dunne lijntje met hun onbekende opa", vertelt Can verontwaardigd.

Het is onacceptabel

Wat het nog bizarder maakt, de kinderen kennen het land ook niet eens. "Wij zijn alleen in Marokko geweest een paar dagen toen wij gingen reizen naar Nederland vanuit Syrië", vertelt Layan. En op de vraag of zij daar nog iets van herinnert, antwoordt Layan: "Nee, ik herinner mij er niks meer van." Ook Karam zegt hetzelfde. Dat zij vervolgens daar een verblijfsvergunning moeten gaan aanvragen kan Karam dan ook niet begrijpen: "Het is onacceptabel. Zo’n klein dingetje zorgt ervoor dat het niet lukt. Het lukt niet om een verblijfsvergunning te krijgen."

Toen Can over de familie Dallah hoorde, kon hij dan ook niet alleen maar blijven toekijken, hij wilde zich voor hen inzetten. "Ik zat naar het dossier te kijken en het enige wat ik kon denken is: ‘Kijk gewoon naar deze kinderen en zet je in.’ We zeggen steeds dat de menselijke maat is doorgeschoten, laat het dan nu ook terugkomen", vertelt Can. "Één van de dingen die mij verdrietig maakt is de intrekking van de discretionaire bevoegdheid. De onderhandelingen zijn nu nog aan de gang, breng het dan nu terug."

Maar naast het feit dat dit mensonterend is wat er nu gebeurt, is het ook voor Layans gezondheid echt belangrijk dat zij in Nederland kan blijven. Zij heeft namelijk een botziekte waardoor haar botten heel broos zijn. Hier in Nederland kan zij gelukkig goede zorg genieten voor haar ziekte, maar dat was niet altijd zo. "In Syrië was het moeilijk om een dokter te vinden als ik iets had gebroken", vertelt Layan. "En als je wel een dokter kon vinden, konden ze meestal niet goed gipsen. En het moest zonder narcose gebeuren." Nu is het maar de vraag of zij weer onderworpen wordt aan slechte zorg als zij inderdaad in Marokko een verblijfsvergunning moet aanvragen. Of erger, weer terug naar Syrië moet.

Het is voor de kinderen moeilijk om na 5 jaar hier in Nederland te hebben geworteld, weer opnieuw te moeten beginnen. Can probeert zich dan ook in te zetten voor de kinderen op welke manier hij ook maar kan. Verder is er een petitie gestart, wil jij die tekenen? Dat kan hier.