'Praat niet over, maar praat mét anorexiapatiënten’

Van Furth reageerde in het NRC artikel op fouten die zouden zijn gemaakt bij het werven van deelnemers voor het NTR-programma ‘De Anorexia Eetclub’. Jongeren werden via sociale media benaderd als er een vermoeden was dat ze anorexia konden hebben. Ook mocht een potentiële deelnemer niet meedoen, omdat het te goed met haar ging.

Eigen manier

In het NOS-radioprogramma Met het Oog op Morgen legt Fieke Busink uit dat de uitspraak haar vooral zo boos maakt, omdat alle anorexiapatiënten over een kam worden geschoren. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en kan op zijn of haar eigen manier worden geholpen.

Ze vindt het dan ook slecht dat deze programma's voor een bepaalde beeldvorming zorgen, omdat ze merkt dat mensen in haar omgeving haar dan ook zien, zoals die anorexiapatiënten in die programma's worden weergeven.

Geen monster

Busink vindt het belangrijk dat er naar de persoonlijke verhalen van patiënten wordt geluisterd. Zo zijn niet alle herinneringen van Busink aan anorexia slecht. "Ik had een heel negatief beeld van mijzelf ontwikkeld en voelde mij waardeloos. Om met die pijn om te gaan hielp anorexia. Het maakte mij trots en ik voelde minder pijn. Want als je weinig energie hebt, kun je ook weinig pijn voelen."

Ze ziet de ziekte dan ook niet als een monster zoals het vaak wordt afgeschilderd in bijvoorbeeld voorlichtingsfilmpjes, maar als iets dat vanuit binnenuit komt. “Anorexia was ik en het was mijn manier om iets van mijzelf te hebben.” Het was een van de enige dingen waar ze controle over had.

Winnaar

Na jaren van ziekte en het volgen van verschillende behandelingen had Busink nog geen controle over haar ziekte. Dat veranderde pas bij het laatste programma dat ze volgde. "Mijn laatste therapeute heeft geleerd dat ik heel veel mooie kanten heb en dat ik de moeite waard ben."

Die woorden houdt Fieke Busink nu altijd in haar achterhoofd. "Anorexia heb ik daardoor niet meer nodig."