Voor ouders van gestorven kinderen is het alledaagse terugzien het bijzonderst

Een document voor de familie

Vlak voor zijn tweejarige verjaardag overlijdt het zoontje van Sylvane Leigh-Wildschut. Via de psycholoog in het ziekenhuis maakt ze kennis met de Stichting Living Memories. Zij leggen met professionele cameramensen herinnering vast van zieke kinderen die niet meer beter worden.

Dat begon allemaal met journalist en oprichter Thinka Sanderse. Zij maakte voor haar werk een reportageserie over Chantal en haar gezin. Het meisje van twaalf leed aan botkanker en ze wilde vastleggen wat de impact van deze ziekte op het meisje en het gezin was. "Het liep anders. Chantal overleed aan de gevolgen van de behandeling. De serie werd daarmee een document voor de ouders", zegt Sanderse.

Zondagsontbijt

De films en portretten die de stichting kosteloos maakt bij de gezinnen, gaan niet over bijzondere levensgebeurtenissen. "Juist het alledaagse leven filmen blijkt het meest bijzonder voor ouders die hun kind verliezen. Het zit hem in de kleine dingen."

Ze filmen bijvoorbeeld tijdens het ontbijt op zondag. "Het gezin is daarna nooit meer compleet”, vertelt Sanderse, "later is juist op dit moment voor ouders het gemis het grootst."

Dat kan Sylvana beamen. Haar gezin met de zieke Owen werd gefilmd terwijl ze croissantjes bereidden op zondagochtend. "Het is heel fijn om te zien hoe het er bij ons thuis aan toeging. Owen hoorde erbij." Ze maakten croissantjes en Owen ging in bad. "Dat vond hij heerlijk. Het liefst ging hij iedere dag, soms wel twee keer in bad."

Beelden om te verwerken

Wat Sylvana nu pas opvalt is hoe ziek haar zoontje toen was. "Toen zat je er middenin, je beweegt mee en bent vierentwintig uur per dag bezig met je kleine mannetje." In de video ziet ze hoe beperkt hij was, hoe hij bewoog en dat hij moeite had met ademhalen. "Uiteindelijk heeft de video ook geholpen om hem los te laten. Hoe moeilijk dat ook was."

Owen overleed in 2019, maar het videodocument dat over hem werd gemaakt, speelt nog steeds een grote rol in het gezin. "Ik merk nu dat het steeds belangrijk gaat worden", zegt Sylvana. Het broertje van Owen vond het moeilijk om met zijn dood om te gaan. "Die is eigenlijk pas een jaar geleden begonnen met rouwen."

Vanuit de woonkamer hoort ze de video spelen en dan zit haar zoontje met tranen in zijn ogen te kijken. "Nu komt de emotie eindelijk los en dat komt mede door de video. Hij ziet zijn broertje bewegen, hij hoort hem en ziet hem - ondanks al zijn moeilijkheden - genieten."

Ook in de toekomst zal de video nog een grote rol blijven spelen, verwacht Sylvana. "We hebben nog een kindje gekregen. Straks als hij groter is dan kan hij zien wie zijn broertje was en hoe hij op hem lijkt."