Alles verandert als Julie op een dag wordt weggerukt van haar familie

"Tafels en stoelen hadden we niet", vertelt Julie in de indrukwekkende documentaire die de Vlaamse radiomaker Joyce de Badts over haar maakte. Met haar moeder woonde Julie in een eenvoudige hut, terwijl haar vader in een riante villa woonde, van waaruit hij uitkeek op het Kivu-meer. Maar zelf had ze niet door dat dat bijzonder was: "als kind heb ik er nooit bij stilgestaan dat ik in twee verschillende werelden woonde."

Ze zag niet dat ze minder donker was dan de andere zwarte kindjes. Dat ze anders was dan de anderen realiseerde ze zich pas veel later, lang nadat ze uit Congo was weggehaald naar een weeshuis in Rwanda, en van Rwanda naar België, om uiteindelijk te belanden bij nieuwe ouders, die haar een andere naam gaven en een nieuw thuis in een vreemd, ijskoud land.

Julie: "ik ben binnengekomen in het huis en heb onmiddellijk 'mama' en 'papa' gezegd. Er zat niks anders op. Ik was negen en een half, ik wist heel goed dat ik daar de rest van mijn leven ging zitten. Er is geen terugweg, dus dan maar aanpassen."

Begin deze maand bood de Belgische premier Charles Michel zijn excuses aan voor de wrede wijze waarop de Belgische overheid is omgegaan met honderden zogeheten metis-kinderen; kinderen die werden geboren uit een gemengd huwelijk eind jaren vijftig in Congo, Rwanda of Burundi.

"We moeten de kinderen redden uit de neger-situatie!"

Julie is een van deze kinderen. Als dochter was van een Fransman en een Congolese moeder groeide ze op in de tijd dat Congo nog deel uitmaakte van België. In de aanloop naar de onafhankelijkheid werd zij, samen met honderden andere metis-kinderen, weggerukt van haar moeder en naar België gebracht waar ze opgroeide bij adoptieouders. Anderen bleven in het weeshuis of kwamen terecht in een gesticht. Julie verwoordt hoe de Belgische Staat toen dacht: "we moeten de kinderen redden uit de neger-situatie! We mogen ze niet als wilden laten opgroeien!"

Enige kleurling in een wit dorp

Maar België blijkt voor Julie de echte wildernis. Ze groeit op als enige kleurling in een wit dorp, waar de mannen haar zien als een exotische bloem, die door iedereen geplukt mag worden. De verschrikkingen die Julie meemaakt in België beschrijft ze opmerkelijk veerkrachtig en optimistisch. Toch zijn er zaken waar Julie nog altijd niet over kan praten. Nadat ze door haar eigen vader werd verlaten en door haar nieuwe vader nog slechter werd behandeld, heeft ze in God een Vader gevonden die er wél voor haar is. Ze gelooft dat Hij met alle ellende een plan heeft, waar gewone mensen niets van snappen. Julie: "hij weet haarfijn wat voor mij het beste is."

Julie

Hét documentaireprogramma van Radio 1, met iedere week een kort en een langer verhaal over onderwerpen die mensen in Nederland bezighouden. Je hoort Radio Doc elke zondagavond tussen 21.00 en 22.00 uur.