'Ik was de advocaat van die pedo'

Benno L. kwam per toeval uit bij Van der Kruijs, vanwege een eerdere zaak waarin Van der Kruijs hem bijstond. Toen ging het om het kleinkind van L. dat verdronk terwijl hij zwemleraar was. En dus kam L. weer bij Van der Kruijs uit. "Ik was de enige advocaat die hij kende."

Aanvankelijk twijfelde Van der Kruijs wel, maar hij vond het belangrijk dat een oudere advocaat de verdediging op zich zou nemen. "Al die gevoeligheden, daar moet je mee om kunnen gaan. Je moet denk ik niet enkel de verdediging op je nemen, zonder oog te hebben voor de slachtoffers en de ouders."

Geen aangifte

Van der Kruijs vond het boeiend mee te maken hoe het publiek reageerde op een dergelijke zaak. In eerste instantie werd tien jaar tbs geëist, maar werd zeven jaar cel opgelegd. In hoger beroep werd de tbs-eis achterwege gelaten, omdat deze "kansloos" was. "Het publiek was woest. Dat werd niet geaccepteerd."

Maar er waren ook ouders die juist besloten géén aangifte te doen. De ouders hadden niets aan hun kinderen gemerkt en wilde niet dat zij in "de mallemolen" terecht kwamen. "Er was geen ouder die iets had gemerkt aan zijn kind. Wat is nou het schadeveroorzakende element geweest? Al die publiciteit, de manier waarop de ouder er mee om zijn gegaan of Benno L.?"

Rechtszaak kantelen

In een zaak zoekt Van der Kruijs naar een manier om het beeld te kantelen. Zo ook in de zaak tegen een Oekraïense man die de ochtend na het stappen met nog altijd te veel alcohol in zijn bloed in de auto stapte. Hij reed door het rood en te hard en vervolgens botste hij op een andere auto, waardoor een kind overleed. De eis: anderhalf jaar cel. "Bij de eerste zitting werd ik door de zijdeur afgevoerd vanwege de agressie. Ik dacht, hoe krijg ik dit een beetje gekanteld?"

Van der Kruijs vernam dat de moeder, een Surinaamse vrouw, niet langer in Nederland wilde blijven, maar terug wilde naar Suriname. Daar was geen geld voor. "Toen heb ik tegen mijn cliënt gezegd: jij moet het mogelijk maken dat zij terug kan en daar woonruimte heeft." De rechtbank legde geen gevangenisstraf op, maar het OM ging in hoger beroep. "Maar dan had de mevrouw niks gehad, want in de bak kan je niet betalen." En dus bleef de gevangenisstraf uit en en kon de vrouw naar Suriname.

Rechtspraak blokkeert

Er moet gekeken worden naar wat nodig is in een zaak, vindt de oud-advocaat. Hij verdedigde ooit een man die zijn stiefkind tweehonderd keer had misbruikt. Er werd een straf van 36 maanden opgelegd, waarvan hij er 18 moest zitten. Na de uitspraak liep hij vrij rond, met een contactverbod, wachtend op een oproep om te zitten.

"De oma van het meisje belt op en vraagt wanneer hij moet zitten." Ze vroeg dat omdat het kind niet naar buiten durfde, omdat ze het gevoel had dat het haar schuld was dat hij de gevangenis in moest. "Het kind heeft misschien behoefte aan contact om te horen dat het niet haar schuld is, maar de zijne, maar het strafrecht blokkeert dat."

Slachtoffer raadplegen

Het slachtoffer zou vaker geraadpleegd moeten worden vindt Van der Kruijs. Hij haalt een zaak aan van een militair die zijn vrouw doodde, terwijl zijn drie kinderen boven waren. Een van de kinderen ging naar de zus, die riep dat ze het liefste veertig jaar straf zag.

"Maar het kind wil bij de vader zijn. Die kan dat niet bespreken bij de zus." Als er wat meer tijd overheen gaat, dan kan dit kind zich ook uitspreken. "Het kind is de moeder kwijt, maar nu ook de vader. Kan daar wat milder naar worden gekeken?"