Henk Hofland was in alle opzichten onbegrensd

Dit is één van de vele anekdotes die vandaag in de Sportzomer voorbij kwamen in een speciaal Mediaforum ter ere van de overleden Journalist van de Eeuw.

Literair recensent en columnist Elsbeth Etty ontmoette Henk voor het eerst in 1982, bij een Forum van STAD Radio Amsterdam over de rellen bij de ontruiming van kraakpand de Lucky Luyk. Na die eerste ontmoeting ging Hofland achter Etty aan, via de presentator van het radioprogramma: “Ik wil die vrouw nader spreken want die lijkt mij heel intelligent.” Vervolgens leerden ze elkaar goed kennen.

Luchtbuks

In 1980 was Hubert Smeets liep een zogenaamde verlengde stage bij NRC Handelsblad: “En daar trof ik een man aan die een kantoortje aan het bouwen was, dat begon met een klein wijnkistje waarin hij zijn belangrijkste boeken verzamelde. Dat kleine wijnkistje werd vervolgens een boekenkast van 4 bij 2.” Met andere woorden: Hofland heeft eigenlijk altijd voor een deel gewoond op de redactie van NRC Handelsblad. “Lange tijd had hij een eigen kamer, waar hij elke middag een dutje deed. In die kamer stond ook een luchtbuks en daar schoot hij op zondag mee op de redactie.”

Verknocht aan taal

Henk Hofland was in alle opzichten onbegrensd, zo omschrijft Jansen van Galen hem. “Hij was niet verknocht aan één soort medium, hij was verknocht aan taal.” Hij was dus niet alleen te lezen in kranten, hij maakte ook films, bijvoorbeeld in de jaren 50 over Anne Frank en hij kwam ook goed tot zijn recht op de radio. Volgens Elsbeth Etty was hij bij uitstek geschikt voor radio omdat hij eigenlijk sprak in geschreven taal. “Alle zinnen die hij sprak kon je zo uittikken en in een column plaatsen.”

Volgens Etty was Hofland echt een einzelgänger, wel geëngageerd, maar niet heel solidair met mensen. “Hij was een beetje benauwd voor conflicten”, aldus John Jansen van Galen. Bij het radioprogramma Welingelichte Kringen kwamen wel eens “van die oud provo’s die begonnen te schreeuwen en met de tafel te schuiven en dan liep Henk gewoon weg, ging hij aan de bar zitten." Beducht om in het conflict partij te kiezen.

Brandpunt Profiel

In 2006 maakte Cees Overgaauw een profiel over H.J.A. Hofland en dat was een feest om te maken. “Hofland voelde zich ongelofelijk thuis in New York. Ik ontmoette hem daarom in het Chelsea Hotel op kamer 812. Hij wilde altijd boven de 6^de verdieping want dan kon je over de gebouwen heen kijken en ook in de verte te toren van de WTC zien.” Overgaauw was bij het maken vooral erg benieuwd naar zijn knutselwerken. “Hij pikte dingen op van de straat (rotzooi, vuilnis, ijzerdraad) en daar maakte hij voertuigjes van die ook echt konden rijden.” Het raakte Cees Overgaauw toen hij hoorde van het overlijden van Hofland. “Ik keek altijd erg uit naar zijn overpeinzingen.”

Een van de belangrijkste journalistieke prijzen van Nederland: De Tegel, is vernoemd naar het boek Tegels Lichten van Hofland. Het zou volgens Jansen van Galen mooi zijn als er elk jaar bij het uitreiken van die prijs een klein portret zou worden gemaakt. Tegels Lichten is volgens Hubert Smeets het eerste geschiedenisboek wat gaat over de recente geschiedenis.

In een interview met Nieuwsuur werd aan Hofman gevraagd wat hij op zijn grafsteen zou willen. Alleen de datum was voldoende. John Jansen van Galen vult daarbij nog aan: “Ik ben die hond die snuffelend langs de straten gaat, maar wel zijn traject goed heeft voorbereid.” Dat was zijn motto als verslaggever.