We zijn als de dood voor de dood. Waarom?

"Hoe moeilijk we het ook vinden, we moeten echt meer gaan praten over de dood", zegt huisarts en columnist Danka Stuijver. In haar werk heeft ze regelmatig te maken met de dood. Zij merkt dat stervenden – zelfs als ze al een tijd ziek zijn – toch worden overvallen door de dood. "Veel mensen hebben het tot het laatste moment weggeduwd."

Praktisch gezien kom je dan voor verrassingen te staan. "Sommige mensen bellen vandaag op dat ze morgen euthanasie willen, maar zo werkt het niet in Nederland. Daar gaat een heel proces aan vooraf", zegt Stuijver.

Levenslessen

Ook emotioneel gezien is het volgens de huisarts jammer dat we zo weinig praten over de dood in Nederland. "Als je op een eerder moment het gesprek aangaat over de dood, kun je de kwaliteit van sterven verbeteren, maar ook die van leven", zegt Stuijver.

Stervenden, maar ook mensen die met de angst om te verliezen hebben geleefd, hebben volgens de huisarts allerlei levenslessen verkregen. "Ze weten waar het echt om draait in het leven of wat totaal onbelangrijk is. Als je deze lessen eerder verkrijgt, dan kun je een waardevoller leven leiden."

In het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen probeert het palliatief-team - dat mensen in de laatste fase van het leven begeleidt - met man en macht dit taboe rond de dood te bestrijden. Longarts en palliatief dokter Sander de Hosson heeft het zijn levenswerk gemaakt om iedereen die er voor open staat bij te spijkeren over die laatste fase.

Napraten over deze serie?

Wil jij je ervaring delen of ben je nog niet uitgepraat over dit onderwerp? Ga dan naar de Spraakmakers Community en praat na met andere leden en luisteraars.