Henk Blanken: 'Ik wil geen man worden die ik niet had willen zijn'

Blanken schrijft als correspondent 'Dood en Aftakeling' voor De Correspondent over alle aspecten van zijn ziekte, en wat daarmee samenhangt. En dus ook over het Nederlandse euthanasiebeleid. In De Nieuws BV reageerde hij op het ontslag van rechtsvervolging in de zaak van de verpleeghuisarts die van moord werd beschuldigd na euthanasie bij een demente patiënt.

Volgens Blanken heeft het vonnis maar een beperkt effect op de Nederlandse euthanasiepraktijk als het om mensen met dementie gaat. De rechter heeft gewoon de wet toegepast, waarin staat dat bij diep demente patiënten een eerder getekende wilsverklaring volstaat. Uit het vonnis volgt niet dat artsen voortaan verplicht zijn die euthanasie ook daadwerkelijk uit te voeren. "Dat kan ook niet", aldus Blanken, "je kunt een arts niet dwingen om tegen zijn geweten in te handelen."

Over Henk Blanken

Henk Blanken (Rotterdam, 1959) is journalist en schrijver. Hij is als Correspondent Dood&Aftakeling verbonden aan De Correspondent. Bijna veertig jaar werkte hij voor dagbladen: Het Vrije Volk, de Volkskrant en Dagblad van het Noorden. Daarnaast schreef hij literaire non-fictie en drie boeken over journalistiek, waaronder het Handboek Verhalende Journalistiek (met Wim de Jong). Hij woont in Haren, Groningen.

In 2015 verscheen Pistoolvinger, een 'non-fictie roman' over een leven met de ziekte van Parkinson, maar vooral een boek over de uitdaging van het lot, de troost van het schrijven, de kunst van het verval en de ironie van het struikelen. In februari 2017 verscheen het in Duitse vertaling als Da stirbst du nicht dran bij Patmos Verlag.

Nu schrijft hij vooral over de dilemma’s rond euthanasie en dementie. Zijn verhalen verschijnen in de Volkskrant, de Correspondent en het tijdschrift Relevant van de euthanasievereniging NVVE. In 2018 verscheen een geheel herziene en geactualiseerde uitgave van Pistoolvinger onder de titel Je gaat er niet dood aan.

Het journalistieke werk van Henk Blanken werd bekroond met onder meer:
- Het Gouden Pennetje (voorloper van de Tegel voor talent), 1988
- De Tegel (met een team van Dagblad van het Noorden en RTV Noord), 2012
- De Groninger Persprijs
- European Prize for Health Journalism, 2013

Beginnen over het einde

In oktober verschijnt Blankens boek Beginnen over het einde. Daarin pleit hij voor een grotere rol voor de naasten van een demente patiënt bij euthanasie. Als het goed is kunnen die aangeven op welk moment de patiënt die wel een wilsverklaring heeft getekend, maar niet meer in staat is te communiceren met de arts, voor euthanasie zou kiezen. "Je moet het met zijn drieën doen", aldus Blanken, "de patiënt, de arts en de naaste."

Op de vraag wanneer voor hemzelf het moment gekomen is, vertelt Blanken dat hij eerst opteerde voor de 'Hugo-Claus-variant': als ik niet meer zou kunnen schrijven, denken, functioneren. "Maar die grens schuift op, zoals altijd bij dementie."

"Nu zeg ik: Laat mij maar dement worden. Maar alleen als mijn echtgenote kan voorkomen dat ik een man word die ik niet had willen zijn. Als ik een invalide incontinente man wordt die cynisch en gewelddadig is, in plaats van de invalide incontinente man die ik nu al ben, dan wil ik eruit."

Bizar

Gek genoeg beweert Blanken ook dat hij zijn ziekte niet had willen missen. "Ik weet dat het bizar klinkt, maar het verrijkt mijn leven. Ik heb veel moois om over te schrijven, ik denk na over het leven, en het heeft mij een doel op geleverd, namelijk iets proberen te regelen voor die duizenden mensen met dementie die ook netjes dood willen gaan. En dat is prachtig."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.