Hoe transparant is de nieuwe lijst met naaiateliers in derdewereldlanden?

Het gaat om de productielocaties van 64 bedrijven die samen tachtig merken produceren en een omzet hebben van bijna 4 miljard euro. De lijst is een belangrijke stap in de uitvoering van het convenant dat een jaar geleden werd afgesloten, onder leiding van Minister Ploumen. Het convenant moet misstanden in de textielsector tegengaan.

Verantwoordelijkheden zijn moeilijk te achterhalen

Tara Scally van Schone Kleren Campagne wil kunnen herleiden welk merk in welke fabriek actief is. Dat is nu niet het geval en dat is jammer zegt ze in het NPO Radio 1 Journaal. "Als er dan misstanden plaatsvinden, kunnen lokale vakbonden en NGO's nog steeds niet achterhalen wie aansprakelijk is voor die situatie en bij wie zij moeten zijn."

"Daarnaast is er beperkte betrokkenheid van lokale vakbonden en NGO's", zegt Scally. "En er zijn geen concrete tijdgebonden meetbare doelstellingen in dit plan. Dus wel veel ambities, maar geen concrete afspraken."

Scally noemt het voorbeeld van Rana Plaza, de textielfabriek in Bangladesh die instortte en ruim 1100 mensen het leven kostte. "Niemand wist welke merken daar produceerden en wie betrokken waren. Daarom moesten nabestaanden door het puin op zoek naar labels, om iets van bewijzen te vinden. Veel merken ontkenden later dat ze daar actief waren."

Minister Ploumen vindt deze lijst "een geweldige stap vooruit", zegt ze bij De Ochtend op NPO Radio 1. "Voor het eerst weten we op welke plekken voor Nederland geproduceerd wordt. Dat was een paar jaar geleden ondenkbaar."

De SER heeft veel invloed en macht, legt Ploumen uit. "Als er een klacht is, wordt de klacht onderzocht en kunnen er maatregelen genomen worden. Als een bedrijf zich niet aan de afspraken houdt, kun je publiekelijk aan de schandpaal genageld worden en dat wil niemand natuurlijk."

Een reuzesprong

Op de kritiek van Scally en de Schone Kleren Campagne reageert Ploumen dat de informatie concurrentie gevoelig is. Daarom weet niet iedereen waar de merken precies produceren, maar de SER heeft wél alle informatie.

De tachtig Nederlandse merken die afspraken hebben gemaakt, kunnen zich niet langer verschuilen achter onwetendheid. "Ze hebben de verplichting om te weten waar hun kleding gemaakt wordt", vertelt Ploumen. "En ze hebben de verplichting om iets aan problemen te doen als die er zijn. En dat is echt een reuzesprong in de wereld van textiel."

Bekijk hier het gesprek met Minster Ploumen