'Ik kende Jos Brink en Paul de Leeuw, meer wist ik niet'

Claudia De Breij & Nicolaas Veul

Claudia de Breij was, zo zegt ze zelf, absoluut geen 'zandbaklesbiënne'. Daarmee bedoelt ze dat, toen ze nog in de zandbak speelde, ze niet verliefd was op andere meisjes. "Ik kan me genoeg jongens herinneren waar ik veel voor voelde. Er zit dan heel veel schaamte in het niet weten wat je met jezelf aan moet." Voor Nicolaas Veul was de serie Will & Grace het herkenningspunt voor zijn eigen identiteit. "In mijn eigen omgeving had ik Paul de Leeuw en Jos Brink. Dat was alles wat ik wist op dat moment en daarom was die serie zo'n verademing."

Kim Putters en Valentijn de Hingh

Voor Kim Putters was Paul de Leeuw een belangrijk voorbeeld. "Wauw, iemand die op een hele excentrieke manier uitkomt voor wie hij is. Ik herinner mij bijvoorbeeld nog de uitzendingen van Sterrenslag, hoe een grappig mannetje door dat beeld heen sprong zonder onder stoelen of banken te steken wie hij zelf was. Ik ben zelf helemaal niet zo. Jos Brink was ook zo'n voorbeeld maar hij kleurde juist weer veel meer binnen de lijntjes. Die twee extremen vond ik heel erg spannend en daar heb ik mij in de zoektocht naar mijzelf, erg aan kunnen spiegelen."

Al op jonge leeftijd werd Valentijn de Hingh geconfronteerd met heftige beelden uit de Amerikaanse talkshow van Jerry Springer. Daarin waren regelmatig transgenders te gast die aan hun familie of geliefden opbiechtten niet eerlijk te zijn geweest over hun genderidentiteit, met zeer agressieve reacties tot gevolg. "Ik herkende dat totaal niet uit mijn eigen omgeving. Mijn eigen ouders waren juist heel lief en begripvol." De beelden lieten haar niet koud: "Ik weet dat ik heel boos was op het publiek. Waarom staan die mensen te joelen en waarom helpt niemand haar?"

Hanna Bervoets en Jeangu Macrooy

Aanvankelijk vond Hanna Bervoets de fantasyserie Xena Warrior Princess maar saai en kinderachtig. Tot ze erachter kwam dat je ook anders naar de serie kon kijken als je de vriendschap tussen de hoofdpersoon Xena en haar metgezel Gabriëlle begrijpt als een lesbische relatie. "Ze waren niet openlijk lesbisch, maar daardoor was het voor mij ook veilig om daar fan van te zijn. Ik kon openlijk fan zijn van de serie: ik had posters, actiefiguren en videobanden."

Voor Jeangu Macrooy was George Michael een belangrijk voorbeeld. "Ik was 11 of 12 toen ik voor het eerste bij mijn moeder in de CD-kast ging neuzen, toen daar ineens de verzamel-CD van George Michael tevoorschijn kwam. Ik had nog nooit zo'n mooie mannelijke stem gehoord."

Johan Kenkhuis en Majd Mardo

Toen Johan Kenkhuis als tiener wist dat hij "andere kriebels in zijn buik had" dan zijn vriendjes, en koos voor het leven in de topsport, stapte hij ook in een wereld waarin hij zichzelf niet terugzag, waar homoseksualiteit niet leek te bestaan. Ook Majd Mardo was bang dat hij moest kiezen, dat zijn coming-out zijn carrière als acteur in gevaar zou brengen. "Ja tuurlijk, je zag geen homoseksuele acteurs, per se. Ik dacht als ik mijn droom wil najagen kan ik dit gewoon niet zijn."

Shishani Vranckx en Bas Heijne

Voor zangeres Shishani Vranckx was het de serie The L-Word waar ze herkenning zag. "Ik had daarvoor nog nooit op een bewuste manier gekeken naar lesbische vrouwen." Vranckx wist wel van de stereotypes lesbiennes maar daar herkende ze zichzelf absoluut niet in. Heijne groeide op in de jaren zeventig, op een moment dat het zijn van homoseksueel misschien wel in de mode was. "Ik was op mijn 17 toen ik het mijn ouders vertelde. Dat was een doorbraakmoment, begin van de discotijd, gay zijn werd toen in eens mainstream. Dat was wel heel anders met de generatie voor mij. Het werd populair en heel open, ook bij niet homo's."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Facebook en Twitter