Marjan Olfers: ‘Het was ondraaglijk om de turnsters zo te zien lijden’

Gesloten inrichting

“Deze intelligente, mooie vrouwen zijn kapot gemaakt”, vertelt Olfers. “Ze hadden zo weinig vertrouwen in de mensheid. Ik heb voorbeelden gezien van vrouwen die hun huis niet meer uit durfden en ook in gesloten inrichtingen terecht zijn gekomen. De impact van het psychisch handelen op het leven van de vrouwen heeft me enorm getroffen.”

We zijn de weg kwijt

Als enige hoogleraar sport en recht in Nederland onderzoekt Marjan Olfers veel van wat er lelijk is aan de sport, zoals matchfixing, machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag. Ze vertelt dat ontwikkelingen in de sport veel zeggen over ontwikkelingen in de samenleving. "Met sport kun je de temperatuur in de samenleving meten. Wat voor temperatuur het nu is? Een heel ingewikkelde. We zijn een beetje de weg kwijt met z’n allen.”

Gender

Olfers noemt als voorbeeld de discussie rondom gender. “Jarenlang hebben we een mannen- en vrouwencompetitie gehad, dat vonden we altijd prachtig. En nu hebben we het over mensen die zich ook anders kunnen identificeren. Hoe gaan we daarmee om in de sport?” Ze merkt dat de discussie rondom regels in de sport verhardt doordat alles zwart-wit wordt getrokken en dat we soms vergeten dat achter de discussie mensen schuil gaan die het raakt. “Die discussie is prima. Die mag hard gevoerd worden op de inhoud. Maar laten we niet vergeten dat er altijd iemand is die mogelijk ook lijdt.” Ze noemt als voorbeeld de keiharde reacties die Zuid-Afrikaanse atlete Caster Semenya krijgt. Ze is al jaren onderwerp van discussie: ze zou te sterk, te snel en vooral te mannelijk zijn vanwege haar van nature hoge testosterongehalte.

Haat

Zelf heeft Olfers ook te maken met veel haat via bijvoorbeeld social media. Tijdens haar werk bij de Raad van Commissarissen bij Ajax destijds en nu nog steeds na ieder tv-interview. Het doet haar niks, vertelt ze. “Ik ben een heel stabiel persoon." En er ligt ook een verdrietige reden aan ten grondslag. Ze verloor haar dochter op tienjarige leeftijd bijna aan een ernstige darmaandoening. “Het was verschrikkelijk om haar zo te zien lijden. Je kind bijna verliezen is horror. Als je dat hebt meegemaakt.. Wat mensen van je vinden, al die materiële zaken; ze doen er niet toe.” Het heeft haar drijfveren in haar werk ook sterker gemaakt. “Ik wil een stukje pijn wegnemen en daarvoor vechten. Desnoods maken ze me af. So be it.”

Luister hier het hele gesprek terug!