Hoe is het om op uitvaarten te zingen?

Elke vrijdagochtend komen ze bij elkaar om te repeteren, de zangers van het koor Fermata. Dat doen ze in een buurthuis in Warnsveld, een dorpje vlakbij Zutphen.

Stipt om 10.00 uur start de dirigent de repetitie. En dan ontstaat er iets wonderlijks: stemmen vullen de hoge ruimte en samen creëren ze een soort hemelse, akoestische bubbel waarbij de wereld buiten de muren van het buurthuis even verdwijnt. Twee uur lang draait het alleen nog maar om de muziek, die door middel van opperste concentratie zo perfect mogelijk uitgevoerd dient te worden.

Troost

De zangers van Fermata zijn heel fanatiek, studeren veel en zingen vaak ook in meerdere koren. Maar dit koor heeft voor de leden een speciale betekenis. Het zingen op uitvaarten en begrafenissen stelt extra eisen aan de concentratie van de zangers. Want hoe blijf je gefocust op de muziek terwijl om je heen de mensen zo duidelijk overmand zijn door verdriet?

Zoals een van hen zegt: "Tussendoor wordt er vaak ook nog gesproken en dat zijn natuurlijk allemaal thema’s en allemaal dingen die je herkent van je eigen leven en van de mensen waar je zelf afscheid van genomen hebt. En dat is best ingewikkeld. Maar toch ben je er om die muziek de troost te laten geven en niet je eigen verdriet te tonen."

Mens-zijn

In de documentaire Fermata, gewoon zingen van Geert van de Wetering hoor je een aantal koorleden vertellen over hoe ze omgaan met hun eigen emoties tijdens het zingen op uitvaarten. En ze vertellen wat samen zingen voor ze betekent: "Ik denk dat muziek bijdraagt aan de ontwikkeling van ons mens-zijn. Maar ik kan het zeker niet bewijzen."

Ook gaan ze terug naar die ene, heel speciale uitvaart waar ze zongen, en afscheid namen van Achille, zelf zeer gewaardeerd koorlid van Fermata.