'Achter gesloten deuren' laat impact van corona op bejaarden zien

Zo werd Uitgewoond: Achter gesloten deuren een indringend verhaal over lief en leed van een aantal ouderen rond de 100 jaar in coronatijd. Een van hen is de 93-jarige Miep Loots.

De documentaire is het vervolg op de serie Uitgewoond. Voor die serie volgde Marijke Schonewille een jaar lang met haar mobiele telefoon het leven van de hoogbejaarde bewoners van De Drie Hoven in Amsterdam. Een verzorgingstehuis in Amsterdam dat in 2018 moest sluiten, net als zovelen.

Als het aan Schonewille ligt, moeten we meer aandacht besteden aan 90-jarigen: "Er wordt veel over ze gepraat door artsen, psychiaters en beleidsmakers, maar we zien ze weinig terug in de media. Ook in het kader van diversiteit en inclusiviteit, want deze groep telt ook mee." Daar is de 93-jarige Miep het helemaal mee eens. "Er zou meer binnenin gekeken moeten worden naar hoe we leven. Wat we nog kunnen doen en laten."

Corona

De afgelopen maanden waren zwaar voor Miep. Ook de deuren van haar verpleeghuis gingen op slot door corona en ze mocht geen bezoek meer ontvangen: "Soms had ik er de balen van en dacht ik 'hoe lang gaat dit nog duren?' Want je kreeg geen informatie, ik moest alles van de radio horen. Maar van binnenuit hoorde ik niet wat er ging gebeuren. Dat was ook lastig, want niemand wist er raad mee in het begin. Nu weten de mensen hoe erg het is."

Voor Marijke was het als regisseur ook een rare periode. De deuren van verpleeghuizen gingen letterlijk voor haar neus dicht. "Ik dacht: hoe gaan we nou verder? Want Miep heeft wel een smartphone, maar ze heeft gevoelloze vingertoppen dus kan de knopjes niet bedienen. En ze ziet heel slecht, dus kan niet op het beeldscherm kijken."

Ze bedachten een truc: Marijke belde Miep op haar vaste telefoon, en filmde haar met een drone op haar balkon. Met de rest van de bewoners kon ze wel beeldbellen, zodat ze tijdens de coronacrisis toch contact konden houden.

'Ik wou dat er iemand was'

Miep was blij met de telefoontjes van Marieke, want veel mensen zag ze niet in coronatijd. "Ik was steeds alleen op mijn kamer. Ik kon niet lezen, niet schrijven, niet kleuren, niet puzzelen en ook geen televisie kijken. Dus ik had niks te doen. Dan dacht ik: ik wou dat er iemand was die een paar uurtjes met me bezig was."

Nu is de situatie in het verpleeghuis van Miep wat beter. Er zijn een paar vrijwilligers in de kantine om koffie te brengen, en ze eet op afstand meer samen met bewoners.

Oppeppen

Ondanks de zware tijd blijft Miep optimistisch: "Dat moet je ook. Als je dat niet kan, dan ben je zo weg. Dan kwijn je weg, want dan ga je je heel erg eenzaam voelen. Ik voelde me een paar keer eenzaam maar daar kruip ik dan weer uit. Je moet jezelf een beetje oppeppen."

Marijke Schonewille vindt dat we veel van de hoogbejaarden in haar documentaire kunnen leren: "Ik vond het fantastisch in het begin hoe hoe veerkrachtig iedereen was, en positief. Maar naarmate het langer duurde merkte ik wel hoe zwaar het erin hakte. maar het is ook een generatie die hun kinderen niet bezorgd wil maken. Dus dan vraag je: hoe gaat het? Ja goed hoor kind! Maar ondertussen....."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.