Zo maak je van oceaanwater nog gemakkelijker drinkwater

De aarde mag bekend staan als de blauwe planeet, toch is bij benadering slechts 0,007 procent van al het water direct geschikt voor menselijke consumptie. Dat probleem is zo goed als helemaal te wijten aan het zoute water dat in de oceanen zit. Als mensen er veel van zouden drinken (wat overigens niet lekker is) zouden ze uitdrogen.

Waarom zou je dat zout er dan niet uithalen? Landen zoals Israël, Saudi-Arabië en Singapore doen dit al, maar momenteel gebeurt dit op een erg energie-intensieve manier die zeker voor ontwikkelingslanden minder haalbaar is. Gelukkig zoekt de wetenschap naar oplossingen voor dit probleem. In Nederland werden de eerste stappen al genomen via het Blue Energy-project.

Het kennisinsituut Wetsus toonde in 2006 al aan dat chemische membranen zout uit zout water kunnen filteren door dit zoute water enerzijds langs de membranen te laten stromen en anderzijds tegelijkertijd stromend zoet water aan de andere kant van de membranen te gebruiken. De zoutdeeltjes worden zo naar het zoete water toegetrokken, maar ze kunnen er door de membranen niet bij. Die spanning die de zoutdeeltjes creëren levert daarbovenop elektriciteit op. Die duurzame bron van energie was het hoofddoel van de Nederlandse onderzoekers.

Afvalwater is ook nuttig

Marjolein Vanoppen, promovenda in de bio-ingenieurswetenschappen aan de Belgische Universiteit Gent, zag in die Nederlandse uitvinding nog een andere goede toepassing. Het gedeeltelijk ontzoute water is immers ook nog meer geschikt om omgezet te worden naar drinkbaar water. Het enige nadeel is dat Blue Energy zoet water gebruikt om het gedeeltelijk zoute water te verkrijgen.

Vanoppen wist nu aan te tonen dat afvalwater ook een veelbelovende middel kan zijn om zoet water in het Blue-Energy-proces te vervangen (zolang het uiteraard niet te zout is). "Deze kennis kan zeer nuttig zijn, want op die manier komen de traditionele bronnen van drinkwater niet in gevaar’, stelt Vanoppen. ‘En verder blijven de andere voordelen gewoon bestaan. Het zoute water en het afvalwater komen niet met elkaar in contact, er is sprake van energiewining, en het zout is al voor een groot gedeelte uit het latere nieuwe drinkwater verwijderd."

Mogen we dan al helemaal gerust zijn dat onze toekomstige watervoorraad verzekerd is? "Nog niet helemaal", zegt Vanoppen. "De energie die mijn opstelling opmerkte is voorlopig maar 3 watt per vierkante meter membraan. Daarnaast was mijn opstelling klein van schaal, en dat waren de membranen daarom natuurlijk ook. Deze op grote schaal aanmaken zou heel duur zijn, te meer omdat dit type membranen nog niet veel gebruikt worden. Ook de efficiëntie van de membranen moet nog omhoog en het gebruik van afvalwater moet nog verder onderzocht worden. Het zijn dus nog wel een aantal struikelblokken, maar er wordt hard aan gewerkt!"

Dit artikel is verzorgd door de wetenschapsredactie van De Kennis van Nu.