23 miljoen miskramen per jaar, maar we weten er nog weinig van af

"Wat we doen is menselijke foetussen en embryo’s in heel hoge resolutie in kaart brengen", zegt De Bakker. De techniek waarmee dit wordt gedaan, wordt al tien jaar gebruikt in de geowetenschappen, maar is nu zo verfijnd dat het ook van toepassing is in de medische wetenschap. En dat is nieuw: "Niemand heeft namelijk echt een idee hoe een menselijke foetus eruitziet."

Foetus-biobank

Veel tekst- en lesboeken zijn gebaseerd op embryo’s van muizen en kikkers. Daarom moesten De Bakker en haar team op zoek naar menselijk weefsel. Inmiddels doen tien ziekenhuizen in Nederland mee met het verzamelen van foetussen voor onderzoek. Dit wordt samen opgeslagen in de foetus-biobank in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam.

"Ouders die een vroeggeboorte of zwangerschapsafbreking meemaken, vragen we de foetus af te staan voor de wetenschap." Hoewel de wetenschappers het in eerste instantie lastig vonden om aan ouders te vragen, gaven velen hier gehoor aan. "Er is een significante groep die het een fijn idee vindt. Dan was die zwangerschap toch niet voor niets geweest", zegt De Bakker.

Ondergeschoven kindje

Jaarlijks vinden er wereldwijd 23 miljoen geregisterde miskramen plaats. Het werkelijke aantal ligt waarschijnlijk veel hoger, omdat ook niet alle landen goede medische voorzieningen hebben en veel miskramen niet geregistreerd worden. Toch was er tot voor kort weinig aandacht voor dit onderwerp. "Het is vrij letterlijk een ondergeschoven kindje", zegt De Bakker, die zelf ook drie miskramen doormaakte. "Het was echt een vrouwenonderwerp en dat werd in de medische wetenschap traditioneel onderbelicht."

Miskramen voorkomen

Ze hoopt dat door een grote hoeveelheid data patronen zichtbaar worden, waardoor op termijn in sommige gevallen miskramen zelfs voorkomen kunnen worden. Uit onderzoek van vorig jaar bleek dat 70 procent van de foetussen bij een vroeggeboorte een genetische afwijking hadden. Bij de andere 30 procent is nog veel onduidelijk.

Ouders hebben na het krijgen van een miskraam vaak een schuldgevoel, zegt De Bakker. Toch wordt er vaak alleen gekeken naar de zwangere en niet naar de embryo of foetus. "Het lijkt me goed om ouders een diagnose mee te kunnen geven. Als ouders weten dat het kindje door een afwijking nooit kans van leven heeft gehad, geeft dat veel rust."