Rondom het peloton | Leve de keizer

Intens was de hartstocht in La Mure, de toejuichingen galmden tussen de hoge gevels. Het was alsof er een peloton langs kwam, maar dat kenden ze toen nog niet, op 6 maart 1815. Wat hier gebeurde was ook niet lang te voren aangekondigd, zoals de start van een etappe op 19 juli 2017. Het was een verrassing, het kwam totaal onverwacht: de terugkeer van Napoleon Bonaparte.

Ze hadden hem op 11 april 1814 afgezet als keizer en verbannen naar het eiland Elba. Daar verveelde hij zich spoedig stierlijk. Tot zijn grote genoegen hoorde hij dat het herstel van de Franse monarchie onder Lodewijk XVIII geheel niet vorderde. Op weg naar een nieuwe machtsgreep ontsnapte hij op 26 februari 1815 van zijn ballingseiland. Op mars naar Parijs had hij in La Mure alweer ruim ruim duizend soldaten bij zich.

Zelf ging Napoleon te paard. Hij hoorde de vreugdekreten: ‘Leve onze keizer! Leve onze keizer!’ Hij was tevreden. Hij kon op het volk rekenen; hij had trouwe manschappen bij zich. Het voelde alweer net als vroeger.

Het bericht van zijn terugkeer was al snel in Parijs bekend geworden. Lodewijk XVIII stuurde het vijfde regiment naar Napoleons weg die ten zuiden van Grenoble, over de lage voeten van de Alpen liep. Majoor Delessart had 900 man bij zich. Hij wilde doorstoten naar la Mure, maar kwam voor het dorp de voorposten van Napoleon tegen. Hij besloot om te stoppen in een weide bij het Meer van Laffrey. Daar moest Napoleon in de val lopen.

Het ging anders. Op 7 maart 1815 kwamen ze er tegenover elkaar te staan. Er hing een gespannen stilte. Harten bonkten. Napoleon kwam naar voren. Het was op schootsafstand. Hij richtte zich tegen Delessart en zijn mannen en zei: ‘Soldaten van het vijfde, herkennen jullie me niet? Ik ben jullie keizer!’

Hij opende zijn jas en vervolgde: ‘Als iemand van jullie jullie generaal willen doden, hier ben ik!’

Een van hen had zijn geweer geheven, maar liet het weer zakken. Delessart zweette hevig. Hij dacht aan de campagne in Egypte, aan de zijde van Napoleon. Hij wilde hem niet dood zien vallen op dit weiland. In plaats daarvan sloot hij zich met heel het regiment aan voor de terugtocht naar Parijs. Op 20 maart 1815 was Napoleon terug in de hoofdstad. Zijn nieuwe heerschappij duurde honderd dagen. Op 18 juni 1815 verloor hij bij Waterloo zijn laatste slag.

Het weiland boven Laffrey ligt er nog. Het heet la Prairie de la Rencontre – veld van de ontmoeting. Er staat een ruiterstandbeeld van Napoleon. Afgezet of niet, hij blijft een iconische Franse held.

In de Tour houden ze ook wel van historische ontmoetingen, maar ze gaan uit La Mure niet over de heuvel van Laffrey, zullen Napoleon niet op zijn paard zien zitten. Eigenlijk nemen ze maar een heel klein stuk van wat de Route Napoleon is gaan heten. Ze moeten rechtsaf, om de Alpenslag te beginnen op de Ornon. Voor de start zal Chris Froome zijn troepen monsteren en tevreden zijn. Hij is geen despoot als Lance Armstrong die met een blik een half peloton kon doden. Froome zal de jubel voor Romain Bardet aanhoren, maar hij wil zelf opnieuw als heerser Parijs binnen rijden.