De gele kaart bestaat 50 jaar: ken jij deze vier opvallende situaties al?

Patrick Pothuizen krijgt 84-ste gele kaart

Hij is de recordhouder gele kaarten in de Eredivisie, Patrick Pothuizen. In zijn tijd bij Vitesse, NEC en FC Twente verzamelde hij er in totaal 84. De laatste was in zijn laatste wedstrijd. "Ik wist dat het mijn laatste wedstrijd zou zijn", zegt Pothuizen. "Ik had bedacht: ik ga een gele kaart pakken, dan heb ik het record."

De tactiek die hij vooraf uitgetekend had, werkte niet. Uiteindelijk hield hij Suarez vast, en toen, na de gele kaart, trok hij z’n shirt omhoog. Daaronder zag nog een shirt, met daarop een 8 en een 4.

De snelste gele kaart ooit

De snelste ooit was voor Hans Kraay Junior: in 3 seconden. In 1992 speelde hij bij Dordrecht. De bewuste datum viel hij in tegen Feyenoord. De keeper nam een doeltrap, en via een omweg raakte die Kraay’s hand. Van der Ende kan hier niet aan tippen, zegt hij.

Zijn recordtijd bij het uitdelen van een gele kaart? "Ik denk in de derde minuut, na een pittige overtreding." Een overtreding die nog steeds een gele kaart waard is, benadrukt hij: een speler zat op de middenstip met z’n elleboog in de nek van een andere speler.

Speler krijgt drie keer geel

Nog een gek gele kaart-moment. Bij het WK 2006 in Duitsland kreeg de Kroaat Simunic drie keer geel. Na de tweede bleef hij gewoon op het veld staan en scheidsrechter Graham Poll had dat niet door. Na de wedstrijd kreeg hij nog een gele kaart (en nu wél rood) voor klagen. Het moment ging de wereld over.

De scheidsrechter zei in zijn afscheidsinterview bij de BBC dat hij de fout pas 20 minuten na de wedstrijd door had. Een nachtmerrie voor een scheids, erkent Van der Ende. "Maar het hoort er bij. Zoals ze zeggen: je moet het zuur en het zoet eten."

Vier keer rood, 16 keer geel

Hetzelfde WK, maar dan de wedstrijd Nederland - Portugal. Hij staat bekend als de Battle of Nurnberg: 4 keer rood, 16 maal geel. Van der Ende weet het nog goed. De scheids was niet in vorm, vindt hij. "Hij was in onze optiek niet de juiste man op de juiste plek."

Maar is het de schuld van de scheids of van de spelers? "Het is een wisselwerking", zegt de oud-scheids, die benadrukt dat de overtredingen ook nu nog rode kaarten waard zouden zijn. "Maar op een gegeven moment zijn de belangen zo groot, dan slaan de stoppen door bij de spelers." Hijzelf heeft ook wel eens een wedstrijd 'doodgefloten'. "Ik had het idee dat ik niet anders kon. En dan ga je op iedere slak zout leggen."