Rondom het peloton | Etappe 7

Vlak na Vesoul stond ineens Darth Vader langs de weg, omringd door drie zwaar gewapende Storm Troopers. Ik was niet de verkeerde film binnengereden. Geen Star Wars, maar de etappe naar Troyes. Het was voor het eerst deze ronde dat ik op het parcours van de dag kwam. In mijn omzwervingen ben ik regelmatig Presse Très Avant, om te variëren op de term voor de parkeerplaats voor de volgers die vanaf de start voor de koers uit willen rijden.

De etappe dreigde saai te worden, met een kansloze ontsnapping en de voorspelbare massasprint. Maar voor mij geen ennuie du Tour, de verveling van de Ronde. Zonder een renner te zien, vermaakte ik me weer prima met wat in allemaal langs de weg zag staan. De airco behoedde me voor wat buiten aanvoelde als de Hitte van Utrecht, begin juli 2015. Waar het kon scholen mensen in de schaduw.

Na Darth Vader zag ik Jojo le Clown staan. Hij had zijn zottenmasker even afgedaan. Voor het eerst zag ik zijn ware, gerimpelde gezicht. Hij leek niet veel ouder dan Bassie. Een kilometer of twintig verder zag ik Jojo le Coq. De grappenmakker was wegens de hitte even uit zijn hanenpak gestapt. Pypo le Clown volgde – er kwam geen eind aan de klaarstaande dwazen. Het was nog ver voor Didi der Tourteufel.

Ontelbaar waren de campers, wel of niet versierd met vlaggen in allerlei landskleuren. Hier en daar stond een oldtimer langs de weg geparkeerd. Een Citroen Traction Avant met van die treeplanken, een Volvo met een mooie kattenrug. Er bengelden fietsen uit hijskranen, aan balkons en lantaarnpalen. Jezus hing aan een kruis van steen en even verder in de armen van moeder Maria, in La Neuvelle-les-Scey. Die hebben Gino Bartali, Sylvère Maes en Theofiel Middelkamp nog eens voor zich langs gehad. Er stond een camper met de fans van Tim Wellens. Er hingen nogal wat banieren langs de weg met de tekst Merci Thomas. Dankbetoon aan Thomas Voeckler, bezig aan zijn vijftiende en laatste Tour de France. Het was alles van de cultuur du route.

Ik ging omhoog in Langres, fraai ommuurde stad op hoogte. Na het statige Chaumont zocht ik de autoroute. Het werd tijd voor Troyes, klassieke Tourstad in het zuiden van de Champagne. De stad is beroemd om zijn enorme collectie vitrails, gebrandschilderde ramen. Voor de aankomst van de rit was daar geen aandacht voor. Iedereen stond klaar om te zien hoe de sprinters zonder Sagan elkaars glazen kwamen ingooien, in een nieuwe Star War van de spurt.

Voor de gelegenheid is er met Troyes nog iets bijzonders. Als in rondes van weleer fungeert de stad als aankomst en vertrek. In dit geval is het allemaal wel heel dichtbij. Eerst binnenkomen op de Boulevard du 1er Regiment d’Artillerie de Marine, het verlengde van de Boulevard du 14 Juillet. En dan na een nacht rust weer opstappen op de Boulevard Victor Hugo. Het is om de hoek, hoogstens 200 meter fietsen. Het is niet het mooiste gedeelte van de stad. Ze moeten er Darth Vader nog in glas en lood vatten.