Tourcolumn | Hoe Brel stadje Vesoul bezong

In augustus 1960 had hij een nacht verbleven in Hotel la Bonne Auberge. Toen al beloofde hij de eigenaars René en Jacqueline Kielwasser dat hij een tekst zou wijden aan Vesoul. Na een tweede overnachting, zeven jaar later, deze keer in het Hôtel du Nord, herinnerde Brel zijn toezegging en begon te schrijven aan de regels en de muziek.

Ik kan me voorstellen dat het bij de uitbreng een teleurstelling was voor sommige Vésuliens, burgers van Vesoul. Ze hadden al niet verwacht dat Brel zou zingen over een bruisende stad, maar hij begon ook nog eens met Vierzon, een vergelijkbare stad ver weg, in het midden van Frankrijk. En als hij dan in Vesoul is, gaat hij er ook weer weg, alsof een nacht meer dan genoeg is. Eerst naar Woerden en dan pas naar Zutphen, zoiets.

Jij wilde Vierzon zien
Dus hebben we Vierzon gezien
Jij wilde Vesoul zien
En we hebben Vesoul gezien
Je wilde Honfleur zien
En we hebben Honfleur gezien
Je wilde Hamburg zien
En ik wilde Antwerpen zien
We hebben Hamburg terug gezien
Ik wilde je zus zien
En we zagen je moeder
Als altijd.

Rusteloze reis

Het is een rusteloze reis, ingegeven door de grillige wensen van de aangesproken vrouw die maar niet kan besluiten welke plaats ze het leukste vind. Uitgeput beland haar vriend uiteindelijk met haar in Parijs en treft er een boeket bloemen van het kwaad, verlept door het verstrijken van de tijd.

Het kan ook zijn dat ze in Vesoul al láng blij waren dat er de gemeente eens meekwam in een liedje. En dan ook nog van Brel, olala. De Tour de France streek er voor het eerst neer in 1972, midden in de dictatuur van Eddy Merckx. En nu, heel veel verwelkte bloemen later, keert de ronde terug en komt Vesoul nog eens krachtig op de kaart te staan.

Ik logeerde er een nacht in het simpele Hotel du Lion, pal voor het plein van vertrek, de langgerekte Place de la République. Een gedenknaald staat er, een ouderwetse muziektent verderop, het is zo ouderwets Frans als het maar zijn kan, inclusief de omringende gevels.

Schandelijke diskwalificatie

In de aangrenzende Rue Leblond ben ik gaan eten in Le Bouchon Lyonnais, een knusse eettent naar het model van de intieme huisrestaurants van Lyon. De eigenaar speelde er met verve zijn gastheerrol met een krulsnor als van een Tourwinnaar uit 1909.

Op de Place de la République geen bloemen voor Peter Sagan. De discussie over zijn schandelijke diskwalificatie is alweer verstomd. De Tour moet snel weer weg uit Vesoul, niet naar Vierzon, Honfleur, Antwerpen en Hamburg, maar naar Troyes, een stad om over te zingen.

Jeroen Wielaert over het stadje Vesoul: