'In alle hoeken van het land zie je pleinen en sportzalen rood kleuren'

Hij ziet het aan de pleinen, de straten en de volgepropte sportzalen. Voor correspondent Edwin Winkels is duidelijk: Spanje is in de ban van het vrouwenvoetbal. "In Madrid waren zevenduizend mensen bijeengekomen in een sporthal om naar de finale te kijken."

Winkels vertelt telefonisch over de wereldtitel van het land waar hij sinds 1988 woont. Hij is op dit moment terug in Nederland, maar volgt de viering van de door Spanje gewonnen WK-finale op de voet. "Op pleinen kwamen honderden mensen samen. Je zag dat alles rood kleurde."

'Don't mention the war'

Terwijl de Spaanse voetbalsters vooraf helemaal niet als favoriet werden gezien, vertelt Winkels. Zeker, de kwaliteit was er altijd al - maar lekker liep het niet binnen de selectie.

Over die ruzie is voor en tijdens het WK veel geschreven. Het verhaal is inmiddels bekend: een jaar geleden maakten vijftien speelsters kenbaar dat ze niet door wilden met de huidige bondscoach, Jorge Vilda. De gedachte: hij moet weg, en anders vertrekken wij zelf wel.

De speelsters hielden zich grotendeels aan hun woord. Winkels: "Van die 'rebellen' zijn er maar drie mee naar het WK." Maar dat de coach mocht blijven van de bond, was achteraf – letterlijk en figuurlijk – een gouden zet. "Tijdens dit toernooi was het: don't mention the war", vertelt Winkels. "Niemand wilde er ook maar met één woord over praten."

Recordaantal kijkers tijdens halve finale

Twee miljoen mensen. Dat is hoeveel mensen in Spanje keken naar de halve finale tegen Zweden (2-1 winst). "Dat is de meest bekeken wedstrijd uit het vrouwenvoetbal ooit in Spanje", schetst Winkels de stijgende populariteit. Die wedstrijd begon om 10 uur 's ochtends.

En dan moest de finale nog gespeeld worden, op een nog gunstiger tijdstip: het middaguur. "Zo’n dag in augustus, als het warm is in het hele land: de ideale dag om het samen allemaal buiten te kijken en uiteindelijk te vieren."