WK-column: De tango van Messi

Het is in diezelfde omgeving dat ik ze zag spelen… de zeven Argentijnen die een tango-gezelschap vormden, uitgerust met bandoneons, contrabas, piano, twee violen en een zanger. Ze legden al hun emoties in de muziek die ze speelden voor een steeds verder uitdijende groep mensen. Of, zoals ik het interpreteerde: ze legden er al hun hartzeer in.

Het was de dag nadat Argentinië met 3-0 was vernederd door Kroatië. De dag nadat we getuige waren van een démasqué van Lionel Messi. Zo pijnlijk, dat zelfs de grootste Ronaldo-fan compassie moest voelen met de ooit zo briljante magiër uit Argentinië. Ik besloot de toetsenist van het gezelschap, ondanks alles gekleed in het Argentijnse voetbalshirt, te vragen naar de parallellen tussen de tango en de voetbalploeg.

Wat volgde, was een klein college tango-muziek. Het is, vertelde de man, een wijdverbreid misverstand dat de tango gaat over louter pijn en verdriet. De tango, bezwoer hij, heeft meerdere stemmingen. Het kan van verdrietig omslaan naar blij. Want de tango staat voor veerkracht. Voor opstaan en weer doorgaan.

In dat opzicht, sprak de man vol overtuiging, is de Argentijnse voetbalploeg net als de tango. Ook zij krabbelen weer op, ook zij zullen doorgaan en uiteindelijk overwinnen. Hij wist weinig van voetbal, erkende de muzikant ruiterlijk. Maar hij kon de Argentijnse volksaard goed doorgronden.

Gisteravond moest ik denken aan de woorden van de tango-speler. De stemmingswisselingen in de muziek waren de stemmingswisselingen die ik zag in het veld. De enorme ontlading en opluchting bij Messi nadat hij de ban had doorbroken en in een flits zijn genialiteit aan de wereld kon tonen. Maar daarna weer de wanhoop nadat Nigeria op gelijke hoogte was gekomen, de Argentijnse furie getemd leek en uitschakeling dreigde. Opstaan, doorgaan, toch nog scoren. Ik zag het gebeuren en hoorde de tango zachtjes weerklinken in mijn hoofd.

De enige dissonant, zeg maar hinderlijke brom, in deze symbiose tussen voetbal en muziek luisterde naar de naam Diego Maradona. Ik weet niet welke muziekstijl bij het gedrag van Pluisje op de tribune zou passen. Maar onder de noemer kwaliteitsmuziek valt het zeker niet.

Leuke column? Hieronder vind je meer columns vanuit Rusland!