Een wonderschoon kostuumdrama over verboden liefde, maar dan anders
- Nieuws
- Een wonderschoon kostuumdrama over verboden liefde, maar dan anders
Twee vrouwen en een onmogelijke liefde, op een desolaat eiland voor de Bretonse kust. De ene moet de ander schilderen. En dit portret betekent de eerste stap naar een huwelijk, want de man aan wie de geportretteerde beloofd is, weet nog niet hoe ze eruit ziet. Dat is de veelbesproken film van Céline Sciamma in een notendop: Portrait de la jeune fille en feu.
In Radio Cinema, dé wekelijkse filmpodcast van NPO Radio 1, bespreken de vaste hosts Maartje Willems en Pieter van der Wielen de film. Ze springen in de tijdmachine voor dit kostuumdrama, want dat speelt zich af rond 1770. Deze week te gast: kostuumdramafilmfan en schrijver Tom Hofland.
Strenge regels, veel drama
Tom Hofland is kostuumfilmfanaticus en praat mee over Portrait de la jeune fille en feu, of in het Engels, Portrait of a lady on fire. "Mijn favorieten liggen tussen eind achttiende eeuw en het begin van de eerste wereldoorlog. Ik hou van de strenge regels die bestonden in die tijd. Die heb ik namelijke niet in mijn eigen leven; het is een grote bak met chaos. Maar in films uit die tijd weet iedereen wat 'ie moet doen, dat zorgt voor spanning en drama."
"Die strakke mores zorgen voor drama." De verschillen tussen de mensen, hun achtergronden en sociale klassen zijn groot. "Bovendien is een kostuumdrama ook vaak een man-vrouw-ding: mannen mogen veel, vrouwen mogen niks. En tegelijkertijd zijn ze aan elkaar overgeleverd - vaak verplicht - en dan ontstaat er toch een liefde", vertelt Tom.
In kostuumdrama's draait het vaak om de 'maatschappelijk gewenste liefde' versus de 'liefde van de mesalliance'. Dat is de Franse term voor 'naar beneden trouwen'. De maatschappij en omgeving wil dat er getrouwd wordt tussen gelijken of met iemand die hoger is in stand. Met iemand trouwens beneden jouw klasse is, is een zonde. Maar in Portrait de la jeune fille en feu is het anders: de liefde is niet gebaseerd op minder- of meerwaardigheid, maar op gelijkheid. Want de liefde bestaat niet tussen man en vrouw, maar tussen twee vrouwen.
De muze
"Céline Sciamma is de regisseur," vertelt filmjournalist Maartje Willems. "Ze heeft deze film gemaakt met haar ex-geliefde. Dat is de vrouw die geportretteerd wordt in deze film. Het is een verhaal over hun liefde, maar ook over hoe zij de regisseur is en de actrice haar muze en geliefde."
De regisseur laten zien dat hoe je samen tot een kunstwerk komt
De film gaat zo bezien ook over de manier waarop de muze door de geschiedenis heen altijd wordt gezien: "Een muze is als een mooi dingetje dat je ergens weg kan zetten en er vervolgens omheen kan lopen. Dan wel met een camera, dan wel met een penseel. Het is altijd een object. Sciamma wilde een film maken over hoe de geportretteerde géén passieve muze is, maar hoe je samen tot een kunstwerk komt."
Het kostuumdrama wordt geprezen vanwege de female-gaze, het feit dat er geen enkele man in speelt, behalve een aantal roeiers; en omdat de vrouw goed geportretteerd wordt. De vrouwelijke blik op de vrouwelijke liefde. "Er ontstaat een vrouwelijke idylle in dit huis, vooral als de liefde tot bloei komt."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Gerelateerd
