Hostiehongerige christenen vrezen eerstecommunievertraging

Heeft u ook zo’n last van huidhonger? Dat u door de Coronamaatregelen te weinig huid-op-huidcontact kunt organiseren? Dat u hartstochtelijk verlangt naar een normaal te ontlopen drievoudige verjaardagdskus, zelfs als u die aangeboden wordt door die ene oom die elke familie heeft en die ’s ochtends voor 12.00 uur al naar Jenever en pepermuntjes meurt? Misschien heeft u tabak van die coronaprotocollen, spuugschermen en het anderhalvemetermaatregelenpakket.

Mohikaanse gelovigen

Maar denkt u eens in, als rechtgeaard ietsistische postmillennial, hoe zwaar zij het hebben die nog altijd trouw elke zondag naar de kerk gaan om het geloof van de vaderen in leven te houden.

Zij die met wierook, liturgieboekjes en koffiekoekjes zich meer in spannen dan het meest professionele musicalensemble, zij het vaak met een iets minder kwalitatief resultaat. De laatste der Mohikaanse gelovigen, die – dwars tegen alle onderzoeken van CBR, WRR, CBS en SCP in – de kerken, moskeeën en synagogen van onze post-boreale samenleving blijven vullen met hemelse gezangen, soms zelfs staan, gezongen op louter hele noten.

Roerige tijden

Wij christenmensen hebben het extra zwaar in deze roerige Coronatijden, al was het maar omdat we stiekem geen raad weten met het gefluisterde idee dat God wellicht wel iets met deze ramp te maken zou kunnen hebben. We mochten niet meer naar de kerk en moesten Pasen en Pinksteren missen.

Wij gelovigen krijgen nog meer protocollen over het geheven hoofd geworpen, dan de seculiere medemens, zowel van de PKN als de RKK. Hoewel de bisschoppen, echt wel hun moeite hebben gedaan, heft de gemiddelde kerkganger zijn handen ten hemel en roept wanhopig zijn Opperwezen aan. Er is geen touw aan vast te knopen, en dat zegt wat voor mensen die in staat zijn het verschil onder woorden te brengen tussen monophysitisten en monotheletisten.

Coronacredo

Niettemin zien we, zeker in rooms-katholieke hoek, een snelle aanpassing aan de nieuwe realiteit. Inculturatie heet dat. Al eeuwen een doorslaand succes. Niet de nieuwe realiteit willen vernietigen, maar binnen je eigen denkraam ‘omdenken’. Iedereen blij, niemand meer boos. Deze zelfredzaamheid zie je nu ook weer. Zo is de term ‘Coronacredo’ recentelijk weer opgedoken en van een nieuwe betekenis voorzien.

Ooit verwees de term, als 'Choroñacredo' gespeld, naar een bijzondere bisschoppensynode die in 1599 in de Mexicaanse stad Choroña werd belegd. Dit credo heeft zich door de coronacrisis razendsnel geëvolueerd tot coronacredo, het geloof dat het coronavirus een straf van God zou zijn, bedoeld om de wereld de ogen te doen openen. Ook in Nederland zijn op een fors aantal plaatsen al uitbraken van dit credo geconstateerd, vooral in Noord-Oost Groningen en Zeeuws-Vlaanderen.

Eerstecommunievertraging

Ook is het woord ‘eerstecommunievertraging’ al opgedoken. In de negentiende en twintigste eeuw werd het begrip gebruikt ter aanduiding van het fenomeen dat kinderen die hun eerste communie krijgen altijd te laat arriveren voor hun eigen eerstecommunieviering.

Historici discussiëren over de exacte oorzaken van dit fenomeen. Feit is dat tot op de dag van vandaag alle eerstecommunievieringen te laat beginnen, waarbij een vertraging van minder dan 15 minuten op de oorspronkelijke planning niet als zodanig beschouwd. In meer recente tijden is het begrip gebruikt om aan te geven dat eerstecommunievieringen dienen te worden uitgesteld met enkele maanden vanwege de coronacrisis.

Eredienstangst

En zo zijn er tientallen nieuwe kerkelijke termen 'herondekt' in deze Coronatijden. Denk bijvoorbeeld aan 'eredienstangst', als mensen bang zijn naar de viering te gaan vanwege het kerkkoor. Nu zijn we bang voor de Corona.

Of het 'hoestscherm' dat nu tijdens het uitreiken van de communie gebruikt wordt, maar dat al eeuwen bestaat als een Adelard-scherm, dat aan pelgrims naar het Zwitserse Gitschen (en de aldaar gestorven pater Adelard Stansi) gegeven wordt.

Of 'hostiehuiver', dat in 1552 genezen werd door de Finse kwakzalver dr. Mattila Kinnunen met een ongedesemde mengeling van sinaasappelschillen en rijstpapier. En in het hier en nu betekent 'hostiehygiëne' dat bedienaren worden geacht tijdens een viering minimaal zeven maal zeven de handen met desinfecterende zeep en schoon Lourdeswater te reinigen, waarbij zij om het hoofdaltaar het lied Corinna, Corinna in de bluesversie van Eric Clapton zingen.

Lexicon

Mocht u het als kerkmens, christenmens of belangstellend ietsist allemaal een beetje te machtig worden, dan kunt altijd te raden gaan bij het recent gepubliceerde Lexicon voor katholieke coronabegrippen, waarin 33 van de belangrijkste begrippen worden uitgelegd door een keur aan theologische professionals.

Gratis te downloaden na het bidden van één Weesgegroet, of als u een protestant bent, twee Onzevaders. Alle opbrengsten gaan naar het niet-bestaande Fonds voor Armlastige Kerkduiven en andere Goddeloze Schepsels.