Leve het spijkerbed!

Je gaat je haast afvragen waarom een politieke partij überhaupt nog mee wil doen aan een coalitie. Het antwoord laat ik gewezen PvdA-leider en spijkerbed-ervaringsdeskundige Diederik Samsom geven. Begin dit jaar zei hij tegen EenVandaag: "Dat je zo dicht bij de knoppen mag zitten, dat is iets magisch. In de coalitie waar ik deel van uit mocht maken, kan je in één ochtend structureel 100 miljoen aan kinderen in armoede geven".

'Iets' veranderen

Ondanks de smalle marges van de nationale politiek blijkt het toch de plek te zijn waar je 'iets' kan veranderen. Dat telt, dat is 'magisch' en dus is regeringsmacht voor de meeste partijen iets om permanent na te streven. En zo'n spijkerbed kan plots aangenaam aanvoelen. De huidige coalitie zit met twee grote akkoorden binnen een maand in zo’n 'boxspringfase'.

De wegen er naartoe waren hobbelig en vooral veel langer dan verwacht, maar het afsluiten van het pensioenakkoord en het klimaatakkoord doet de coalitie luid spinnen van genot. "We zitten in de oogsttijd", klinkt het. Bovendien laat de coalitie weer eens zien over probleemoplossend vermogen te beschikken. Denk ook aan: dividendbelasting, loondispensatie en het kinderpardon.

'Kibbelcoalitie'

Velen van u zullen het niet leuk vinden om te horen, maar een coalitie met probleemoplossend vermogen is vaak succesvol. Succesvol in de zin van: stabiel en in staat om iets voor mekaar te krijgen. Oppositieman Lodewijk Asscher heeft het begin dit jaar gemunte etiket 'kibbelcoalitie' niet voor niets ingeslikt. Overigens moet men een 'succesvol' kabinet niet verwarren met een populair kabinet waar de mensen extreem blij van worden.

Dat is Rutte III bepaald niet, maar het is wel een bouwwerk van vier verschillende partijen die een (trage) modus hebben gevonden om samen tot oplossingen te komen. Ook personele wisselingen aan de top (Jetten voor Pechtold en Heerma voor Buma) zijn geruisloos verlopen. 'Het Heerma-effect' grapte zelfs een CDA'er over de totstandkoming van het pensioen- en klimaatakkoord.

De coalitiecamping

Het wordt dus deze zomer een dolle boel op de coalitiecamping. Hoewel? De constructie van vier partijen (VVD, CDA, D66 en ChristenUnie) brengt een ongekend overlegcircuit met zich mee. Men is moe gepraat. Een Kartuizerklooster als bestemming wordt zowaar een aantrekkelijke optie.

Eenmaal terug van camping of klooster staat gelijk de koopkracht voor 2020 op de agenda. Daar heeft het kabinet wat goed te maken na de eerder gewekte verwachtingen. Ook tikt de stikstofbom waar ik vorige week over schreef vrolijk verder, wacht vliegveld Lelystad op een beslissing en behoeft de arbeidsmarkt nog steeds het nodige onderhoud. De praatcoalitie heeft voorlopig nog genoeg gespreksstof.

Als het gezelschap doorgaat op de ingeslagen weg, dan kunnen we zomaar gaan meemaken dat twee kabinetten achter elkaar de rit uitzitten. Het politieke midden is kleiner dan ooit en daardoor wellicht zuiniger dan ooit op de eigen machtspositie. Leve het spijkerbed!

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.