Vallen is geen optie

Een week later, na het advies van de commissie Remkes, werd het woordje crisis eraan toegevoegd. Met recht. Want onze natuur is stuk, de bouw ligt stil en de oplossing gaat echt pijn doen. Dat maakt de boeren angstig en furieus, want die zien de rekening hun kant opkomen.

Om het verhaal compleet te maken, popte een groep extreem vervuilende chemicaliën onder de verzamelnaam PFAS op. Ongezond voor mens en dier en het blijkt praktisch overal in de grond te zitten. Door een tijdelijke (strenge) norm moet grond blijven liggen waar het ligt om verdere verspreiding van PFAS tegen te gaan. Kortom, het kabinet is via de milieustraat regelrecht het moeras in gereden.

En dat is nog niet alles

Het verleden versterkt ook nog eens het zware gemoed. Ineens brengen NOS en NRC het nieuws dat bij een Nederlands bombardement in 2015 boven Irak 70 burgers de dood hebben gevonden. De Tweede Kamer weet er helemaal niets van en is terecht geschokt en boos. Defensieminister Ank Bijleveld overleefde het debat erover, maar richtte wel politieke 'nevenschade' aan door het zoeklicht vol op haar ambtsvoorganger Hennis, maar vooral op premier Rutte te zetten.

En dan zijn er nog de jihadmoeders en hun kinderen. Veruit het meest gevaarlijke onderwerp voor kabinet en coalitie, want naast fundamenteel verschil van mening staat de kwestie bol van emotie en prestige. Een perfecte voedingsbodem voor een splijtend conflict. Klinkt daar in de verte het requiem voor Rutte III? Misschien wel, maar vallen is nu domweg geen optie. En wel hierom!

'Geschenk voor de oppositie'

Midden in de stikstofcrisis de boel opblazen brengt het risico met zich mee dat er niets besloten wordt met alle desastreuze gevolgen van dien. Een bouwstop en zo een recessie met onnodige werklozen. Deze crisis vraagt dus om een missionair kabinet dat optreedt en niet aan gekibbel ten onder gaat.

Bovendien is vallen over een milieu-issue een geschenk voor menig oppositiepartij. Denk aan de laatste Provinciale Statencampagne waar GroenLinks en Forum voor Democratie elkaar via het klimaat omhoogstuwden. Probeer dan maar eens een kabinet te vormen. Toch al een opgave in deze tijden van versplintering.

De poster

Partijen zonder een leider staan overigens ook niet te trappelen om halsoverkop in de campagnestand over te moeten gaan. Want wiens hoofd komt er op de poster? Regeringspartijen CDA en D66 nemen daar liever de tijd voor. De peilingen rechtvaardigen ook niet echt een flirt met vervroegde verkiezingen. En voor alle vier geldt dat het best aangenaam is om nog in het zadel te zitten als de aangekondigde lastenverlichting eind januari in de portemonnee landt.

Heb ik het nog niet eens gehad over de ChristenUnie. Een partij die wel boos te krijgen is, maar ook beschikt over meters christelijk noodverband. Samengevat: het zit steviger dan het oogt. Alleen blinde emotie kan de boel doen ploffen.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.