Fietsen bij een buurman

Gek, maar waar: ik ben nooit een Eurosport-kijker geweest. Blijkbaar zat er (zit er?) in hun presentatie van de sporten die ze aankopen en uitzenden iets dat me niet echt warm maakte en maakt om hun kanalen af te grazen. Was het de keuze van sporten? Zou kunnen. Ik zit nogal aan de Amerikaanse sporten-kant en dat hebben die lui niet.

Was het de keuze van hun commentatoren? Zou ook heel goed kunnen. Het klinkt wellicht een tikje hautain als je als oud-collega stelt dat het vaak aan de matige kant was, maar ik moet eerlijk zijn: het was, als ik wel keek en even bleef hangen, eigenlijk aan de heel magere kant. De heel, heel, heel erg magere kant zelfs.

Different folks, different strokes… dat zou ik ook kunnen stellen. In ieder geval zijn hun manschappen niet opgeleid met het begrip "je mond kunnen houden", dus het laten vallen van stiltes, die eigenlijk veel belangrijker zijn dan constant door ratelen en een uitzending werkelijk ongenietbaar maken. Wat bij die lieden vaak schering en inslag was en nog steeds is.

Jeroen

De huidige man van dienst bij de Giro heeft dat ook en hij laat (want ik kijk en luister vooral) geen 'witje' vallen in zijn aanval op de etappe. Ik ben eerlijk: ik ken hem niet, heb hem nog nooit meegemaakt en heb geen idee hoe hij eruitziet. Hij heet Jeroen, is Vlaming en bulkt van het wielerenthousiasme. Hij doet zijn encyclopedie open en stort een woordenstroom over je uit die groot is en die waarschijnlijk bij de man hoort.

Laat ik het zo zeggen: ik ben nooit zo opgevoed en geschoold in het vak, noch ben ik een voorstander van het vol metselen van woorden gedurende ellenlange uitzendingen. Simpel gesteld: ik ben van een andere bloedgroep en dat moet kunnen. En ook nog: ik vind hele etappes uitzenden volkomen onzin. Ik had bijvoorbeeld ook een Deense collega die, als het peloton rustig peddelde en niemand iets anders deed dan schijnbaar op het gemak doortrappen, ook minutenlang zijn mond hield. "Als zij niets anders doen dan rustig trappen, dan heb ik niets te zeggen," zei de Deense zestiger toen en ging rustig achterover zitten.

Dat zal je niet gebeuren bij Eurosport. Daar zorgt Jeroen wel voor en daarbij komt dat hij uitgerust is met een Donald Duck-stemmetje (een vak-uitdrukking voor mensen met een... Ja, met een Donald Duck stemmetje dus, het is niet anders), iets waar hij natuurlijk niets aan kan doen. Dat kan tegen je werken en er zijn momenten dat ik dat ook zo voel. Hoogtonig gekwek.

Karsten Kroon

Eurosport heeft naast die Jeroen een leuke analist en vrije wereldburger zitten: Karsten Kroon. Met hem heb ik altijd een prettige band gehad toen hij fietste en ik praatte. Kroon heeft een atypische wielermentaliteit gekend en heeft iets leuks stekeligs in zijn teksten en zijn voorkomen. Hij neemt niet alles aan dat voor normaal doorgaat en is geïnteresseerd in zaken waar andere renners en ex-renners in het geheel niet om geven.

In het peloton van toen was hij een eigenwijze subtopper die bij het WK op de weg steevast heel lang meeging, maar er in de laatste kilometers spartelend af moest. Hij won zijn Touretappe, scoorde soms met opmerkelijke panache en bleef een goede vent om te interviewen en later bij je aan de praattafel te hebben. Zijn 'anders zijn' leverde hem in het peloton niet altijd applaus op en er waren er die hem een 'zeikertje' en een 'klein wijsneusje' vonden.

Ik vond zijn karakter juist aantrekkelijk in een grote groep van zwijgende, jokkende, vaak nietszeggende, licht doping-gebruikende jonge mannen die per fiets over Gods wegen trok. De Kroon van nu heeft die rol van toen behouden. Op donderdag riep hij ineens tegen Jeroen, de 'leading' commentator: "Zit je wéér niet op te letten?" De stilte die viel; kort, maar prangend, was opmerkelijk.

Het geluid zacht

Om Kroons opmerkingen luister ik naar Eurosport, want kijken kan alleen bij hen. Wat ik wel eens doe is een tijdje het geluid heel zacht zetten en dan muziek van Steely Dan, Will Stewart of Bill Wilson draaien. Vooral bij de passage van de Negev woestijn, verleden weekend, hielp dat heel erg om toch nog naar wielrennen te kunnen kijken.

En ja, dan moet ik natuurlijk ook iets zeggen over de douche aan commerciële uitingen (reclame) die over de kijker wordt uitgesproeid bij Eurosport. Toegegeven, dat was ook niet mijn wereld bij de NOS en nu is het flink wennen. Als de werkelijk bespottelijke reclame van een haarshampoo van Alpecin langs komt, waarbij de Duitse sprinter Marcel Kittel een karikatuur van een toneelspeler maakt, rennen de twee poezen bij ons gillend de kamer uit. Ik denk ook dat ik, volgende week, eens een middag ga zitten turven en tellen hoe vaak die Jeroen moet zeggen: "De finale komt er spoedig aan: even tijd voor een break."

Kritiek? Neen, niet echt. Andere tijden, andere gewoonten. Een andere manier van werken. Andere zender. Andere mensen. De Nederlandse wielerliefhebber is blij met Eurosport en drukt dat uit in mooie kijkcijfers. Prima dus.

Ex-gebruiker

En Kroon wordt leuker als hij eigenwijze zaken aanhangig maakt en tevens blijkt hij vrij sterk in zijn voorspellingen te zijn. Wat? U zegt dat hij ook een ex-gebruiker is. Net uit de spierversterkende kast gekomen, nietwaar?

Ja, maar ik beoordeel hem op zijn levenshouding, over hoe hij praat en denkt, waar hij zijn kennis kan spuien en ja, daar hoort zijn 'gebruik' in het verleden dus ook bij. Hij weet dat hij een domme zak was om naar die middelen te grijpen, maar daarom wijs ik hem niet af. Sterker nog, ik bevroedde dat al jaren en ging en ga heel normaal met hem om. Hij en hij alleen moet maar in het reine komen met dat aspect voor de rest van zijn leven. Hij is intelligent genoeg om dat goed op te lossen.

Als we alle 'stoute jongetjes van weleer' geen plaats meer aan wielertafels en achter microfoons meer mogen geven, dan wordt het knetterend stil in die branche.

En dan houden we Jeroen solo over...

Over Mart Smeets

Mart Smeets is radio- en televisiepresentator, journalist en sportcommentator. Iedere zaterdag beschouwt hij voor EenVandaag gebeurtenissen en verhalen uit de sportweek, en zaken die daar aan verwant zijn.