Wetenschappers halen ijskern van bijna 3 kilometer uit Antartische ijskap

Het onderzoeksteam werkte onder extreme omstandigheden, met temperaturen die nooit boven de -26 graden Celsius uitkwamen. Volgens Bijl kan er in de winter niet worden gewerkt. "Dus elk jaar hebben ze maar een aantal maanden om de boringen voort te zetten. En daarna moeten ze alles weer inpakken en vertrekken ze weer, om het volgende jaar weer terug te komen."

Het project begon tien jaar geleden. "Eerst zet je een station op, schroef je alle faciliteiten in elkaar en alle barakken", legt Bijl uit. "Want je komt daar en er is echt niks." Het tweede jaar kon het boren eindelijk beginnen. "Met heet water graaf je jezelf dan een weg vanaf de top, helemaal naar drie kilometer diepte."

Moeilijker

Hoe dieper de boor gaat, hoe moeilijker het proces wordt. "De druk is daar heel hoog en de temperatuur heel laag. Veel elektronica vindt dat lastig en materialen die je normaal zou gebruiken, functioneren daar niet. Ook wordt het ijs vloeibaarder naarmate je verder naar beneden gaat, waardoor het nog lastiger wordt om stukken ijs naar boven te halen."

Onderzoek

De ijskern wordt vervolgen in stukken gehakt, in containers diepgevroren en naar Europa verscheept. Daar begint het gedetailleerde onderzoek. Wetenschappers halen dan kleine stukjes uit het ijs en analyseren ze in detail. "Een heel team van wetenschappers werkt samen om al die informatie te verzamelen", zegt Bijl.

Informatie

Ondanks de enorme inspanningen zijn de resultaten het waard. Eerdere ijskernen leverden gedetailleerde informatie op over ijstijden, tot 850.000 jaar terug. Uit de ijskernen kunnen wetenschappers onder andere de hoeveelheid broeikasgassen afleiden en bepalen hoe groot de ijskap was. Volgens Bijl vond er rond een miljoen jaar geleden een overgang plaats in de lengte van ijstijdcycli. Tot nu toe is dat een mysterie, maar omdat de nieuwe ijskern gegevens bevat die tot 1,2 miljoen jaar teruggaan, komt daar wellicht eindelijk een antwoord op.