Coronapandemie veranderde perspectief van kinderen op ouderen: 'Viel als onderzoeker van mijn stoel'

Positieve interventies

Wetenschapper Bormans is verbonden aan de Maastricht University en liet kinderen honderden tekeningen maken. "Wij waren geïnteresseerd in hoe kinderen kijken naar oud worden. En of we die beeldvorming al dan niet kunnen veranderen. Corona lag net achter ons in oktober 2020. Tenminste, dat leek zo. Ik vroeg kinderen een bejaarde persoon te tekenen die iets aan het doen is. Het idee was om ze zestien weken later nieuwe tekeningen te laten maken. In de tussentijd zouden ze 'positieve interventies' hebben met ouderen. Toen dook covid weer op en kregen de kinderen alleen maar te horen dat ze afstand moesten houden van grootouders en andere oude mensen."

Minder kleurrijk

En dat was te zien in de tekeningen die kinderen vier maanden later maakten. "De ouderen werden kleiner getekend en ook minder kleurrijk. Soms kregen we lege vellen terug. Ik viel als onderzoeker van mijn stoel." Voor het onderzoek was de pandemie eigenlijk een onverwacht geschenk, want in het normale leven zou je kinderen het contact met hun grootouders nooit zo lang ontzeggen.

21 procent groter

Na corona ging Bormans door met het onderzoek. Kinderen werden vier maanden juist veel in contact gebracht met ouderen, zoals hun grootouders. Maar ook met oudere mensen in verpleeghuizen. "De getekende poppetjes werden weer groter, wel 21 procent. Als het kleiner kan worden door gebrek aan menselijk contact, kan het ook weer groeien als dat contact er wel is. In de tekeningen kan je zien hoeveel impact een ontmoeting tussen generaties kan hebben."