'Een stalen spons in je vagina', de ondraaglijke pijn van een bekkenbodemmatje

"Ik wist niet dat ik een implantaat zou krijgen, ze hadden het over een achterwandplastiek", weet Wijchers nog. "Na de operatie had ik erg veel pijn. Ik dacht eerst aan de hechtdraden, maar ik bleek last te hebben van erosie. Een van de complicaties van het materiaal waar de matjes van zijn gemaakt. Dat is polypropyleen, waar ze ook regenjassen en mandarijnnetjes van maken."

Wijchers heeft altijd pijn, vertelt ze. En de klachten zijn ernstiger dan alleen lichamelijk. "Het is eigenlijk ook een soort castratie. Ik noem het wel eens de westerse besnijdenis, want je hebt geen seksleven meer. Dat is te pijnlijk. Omdat die banden door je hele onderlijf lopen, is het een soort oorlogsgebied geworden."

Het verhaal van Wijchers staat niet op zichzelf. John Beer is advocaat van verschillende slachtoffers. In Nederland gaat het volgens hem al om honderden mensen met vergelijkbare klachten. Beer: "In Australië is een rechtszaak geweest en daaruit bleek dat de fabrikant nauwelijks onderzoek had gedaan naar deze producten voor ze op de markt kwamen."

Proefdier

Wijchers voelt zich gebruikt als een proefdier. "Niemand heeft gezegd dat het na drie maanden vast zou groeien. Sindsdien is het te laat om het te laten verwijderen."

Na een jaar of drie dacht ze aan zelfdoding. "Ik dacht: het komt nooit meer goed. Ik ben nu een goede vijftig en als ik er nu niet meer ben, kan mijn man nog verder met een volwaardige vrouw." Na goede gesprekken kon ze haar toekomst toch een plekje geven.

Vandaag is ze bij de hoorzitting, een belangrijke dag voor haar: "Ik hoop dat ze eindelijk wakker worden."

Heb jij hulp nodig? Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 (24/7 bereikbaar) en 113.nl.