Vermomde wapens: dodelijk gevaar in onschuldige verpakkingen

Vermomde wapens

John van Doormolen is luitenant bij de Koninklijke Marechaussee en werkt bij Bureau Wapens, Munitie en Explosieven. Eind jaren zeventig richtte de rechercheschool van de Marechaussee een speciale wapenkamer in, waarin in beslag genomen wapens worden opgeslagen. Die wapenkamer bestaat nog altijd. De collectie dient onder andere als opleidingsmateriaal voor collega’s, maar wordt ook gebruikt bij rechtszaken. "We breiden de collectie eigenlijk alleen maar uit," vertelt Van Doormolen. "Want dat is nu eenmaal zo met wapens. Er komt eigenlijk alleen maar meer bij, en er gaat niks meer weg."

Het Misdaadbureau mocht een kijkje nemen in deze bijzondere wapenkamer – en trof een bonte verzameling aan. Van granaatwerpers tot handtasjes met boksbeugels als handgrepen. Zelfs een ogenschijnlijk onschuldige iPhone bleek een stroomstootwapen: bellen kon je er niet mee, maar wel iemand een schok geven van 10.000 volt.

Van Doormolen verbaast zich nog geregeld over de creativiteit van criminelen. "In Amerika is het nog extremer. Daar mag en kan veel meer. Het verraderlijke aan dit soort wapens is dat je ze pas herkent als je ze eerder hebt gezien. Als je iets niet kent, kijk je er vaak gewoon overheen. Dat kan ook een reden zijn waarom we dingen minder vaak aantreffen."

Oorsprong vermomde wapens

Volgens Jaś van Driel zijn verborgen wapens zo oud als de mensheid zelf. "Vanaf het moment dat wapens bedachten, vonden ze ook redenen die niet zichtbaar bij zich te dragen." Een klassiek voorbeeld van zo’n verborgen wapen is de wandelstok. "Aan het begin van de vorige eeuw, rond 1910 of 1920, had vrijwel elke gentleman in Engeland zo’n stok bij zich als hij over straat liep. De straten waren destijds onveilig, dus men droeg een wapen bij zich. Maar openlijk gewapend zijn, paste niet bij het beeld van een gentleman. Daarom kozen ze voor een verborgen spel, verstopt in een wandelstok."

Engeland heeft betreft vermomde wapens een hele geschiedenis achter de rug. Zo hadden zij ook schietringen. "Er werd dan gezegd dat daar patroontjes in zaten die glaspoeder zouden schieten. Die schiet een dame van plezier dan in het oog van een lastige klant, en dan is ze van hem af."