Kunnen de Nederlandse havens een economische factor van belang blijven?

CDA-Europarlementariër Tom Berendsen windt er geen doekjes om: "30 procent van de omzet van de Rotterdamse havens komt van containerterminals waar China invloed op heeft en de resterende 70 procent komt uit fossiele brandstoffen. Dat maakt de grootste haven van ons land en in het verlengde die van Europa een enorm zorgenkindje." Met name de invloed van China baart de Europarlementariër zorgen. Op dit moment is bekend dat in zeker 22 Europese havens sprake is van Chinese invloeden. "China heeft allerlei middelen om ons onder druk te zetten. Invloed in onze havens is er daar één van. China kan daarmee ons op dezelfde manier onder druk zetten als Rusland bij ons deed met het gas."

Eerder bij Sven op 1 zei president-directeur van het Rotterdamse Havenbedrijf – Allard Castelein – zich bewust te zijn van de Chinese invloeden. "Of er camera's aanwezig zijn in de containers, weet ik niet, maar we hebben bewust geen apparatuur of software van Chinese makelij in de haven."

Verleiding

CEO van Groningen Seaports Cas König snapt wel waarom bedrijven toch kiezen voor China. "Wij zijn ook bedrijven die onze financiën op orde moeten krijgen. Als je een grote investering, zoals verduurzaming wilt doorzetten, dan heb je geld nodig. Als er dan een Chinese investeerder langs komt, dan is de verleiding groot."

Transitie

Daarmee snijdt König een belangrijke andere uitdaging waar de havens voor staan aan: de energietransitie. "De Rotterdamse haven is in honderd jaar tijd zo groot geworden met behulp van fossiele energie. Als je alle containers die Rotterdam per jaar doorvoert achter elkaar zou zetten, dan zou je 2,5 keer de wereld om kunnen. Dat zijn volumes waar een mens zich geen voorstelling van kan maken", zegt emeritus-hoogleraar aan de Erasmus Universiteit Harry Geerlings. "Om een dergelijke haven dan in hoog tempo te transformeren zonder zijn grote economische factor te doen verliezen, kan bijna niet. Maar dat het moet, staat vast."